Z kolei gdy chodzi o pomoc na "zakup żywności zgodnie z dietą", to tak sformułowane żądanie trudno w ogóle uznać za niezbędną potrzebę życiową, na zaspokojenie której może być udzielony zasiłek celowy. W istocie należy takie żądanie traktować, jako wniosek o pomoc na zakup żywności. Tylko wyraźne wskazanie lekarskie, że dieta ma charakter leczniczy i jej brak może stanowić zagrożenie dla zdrowia, czy zdrowia, mógłby ewentualnie uzasadniać potraktowanie żądania pomocy finansowej na pokrycie kosztów diety, jako szczególny rodzaj niezbędnej potrzeby. Skarżąca nie wykazała natomiast, jakiej konkretnie żywności potrzebuje, czyli z czego ma się składać dieta, ani ile ona (konkretnie) kosztuje w porównaniu z żywnością, którą sama zakupuje w ramach comiesięcznych wydatków; nie przedstawiła również odpowiedniej dokumentacji lekarskiej, z której by wynikało, że pojawiła się potrzeba stosowania określonej diety, której brak może zagrażać jej zdrowiu. Do tego nie jest wystarczające zaświadczenie z pobytu w szpitalu związanego z leczeniem wątroby.
Skoro natomiast skarżąca dotychczas koszty zakupu żywności pokrywała dotychczas sama ze środków uzyskiwanych w ramach stałych świadczeń z pomocy społecznej (świadczenie pielęgnacyjne, zasiłek rodzinny, 500 +), to zasadnie organy przyjęły, że nie powstały nadzwyczajne okoliczności uzasadniające przyznanie jej na ten cel specjalnego zasiłku celowego.
Rację ma Kolegium, że to w interesie osoby ubiegającej się o pomoc leży wyczerpujące przedstawienie swojej sytuacji życiowej i podejmowanie wszelkich czynności ułatwiających organowi ustalenie tej sytuacji i wykonanie ustawowych obowiązków, w tym przeprowadzenie aktualizacyjnego wywiadu środowiskowego, zmierzających do uwzględnienia żądania i przyznania wnioskowanej pomocy. Celem pomocy społecznej jest bowiem wspieranie osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej w przezwyciężeniu trudności. Organ nie może udzielić takiego wsparcia bez zaangażowania strony, od której ma prawo oczekiwać szczegółowych wyjaśnień uzasadniających potrzeby.
Odnosząc się do pozostałych zarzutów stwierdzić należy, że są one niezasadne.
Jak wyżej wskazano, kwestia błędów arytmetycznych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji nie miała istotnego wpływu na rozstrzygnięcie. Decydujące znaczenie dla wydania decyzji odmownej miało zasadne uznanie przez organ, że pomoc społeczna ma charakter subsydiarny, a specjalny zasiłek celowy przyznawany jest na zasadzie uznania administracyjnego, wyłącznie w nadzwyczajnych sytuacjach, do których nie zalicza się sytuacja skarżącej.
Słusznie również wyjaśniło Kolegium, że przyczyną odmowy przyznania świadczenia nie był brak aktywności zawodowej skarżącej, co oczywiste ze względu na opiekę nad niepełnosprawnym synem. Odmowa przyznania świadczenia nastąpiła w związku z przekroczeniem kryterium dochodowego i jednoczesnym brakiem podstaw do uznania sytuacji skarżącej jako nadzwyczajnej, która uprawniałaby organ do przyznania specjalnego zasiłku celowego.
Ponadto wbrew zarzutom podnoszonym przez skarżącą w odwołaniu, działy III - IV aktualizacyjnego wywiadu środowiskowego może wypełniać samodzielnie w siedzibie organu pracownik socjalny. Wynika to wprost z załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 sierpnia 2016 r. w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz.1788). Zgodnie z tym załącznikiem (dotyczącym wyłącznie aktualizacji wywiadu - "Część IV. Dotyczy osób lub rodzin korzystających ze świadczeń pomocy społecznej"), tylko dział I i II wymaga złożenia podpisu przez osobę, z którą przeprowadzono wywiad, co równoznaczne jest z tym, że tych części wywiadu pracownik socjalny nie może wypełniać samodzielnie w siedzibie organu, bez udziału osoby zainteresowanej. Natomiast podpis takiej osoby nie jest wymagany przy wypełnianiu części III i IV tego wywiadu - podpisuje go wyłącznie pracownik socjalny, a więc nie ma przeszkód, by zrobił to w siedzibie organu. Poza tym, żaden przepis ustawy o pomocy społecznej, ani powołanego rozporządzenia nie wymaga, by wszystkie części wywiadu (wszystkie rubryki) były podpisywane przez osobę, z którą wywiad jest przeprowadzany, a w konsekwencji, że wszystkie części wywiadu muszą być uzupełnione w miejscu przeprowadzenia wywiadu. Przepis art. 107 ust. 1b u.p.s. stanowi jedynie, że w sprawach, w których przeprowadza się wywiad środowiskowy "wypełnia się odpowiednie części kwestionariusza wywiadu". Z przepisu tego nie wynika, by musiałby być one uzupełnione w miejscu zamieszkania lub pobytu osoby lub rodziny ubiegającej się o pomoc. Prawidłowe jest więc stanowisko organu odwoławczego, że zarzuty odwołania w tym zakresie nie są trafne.
W związku zatem z tym, że dokonana przez organy obu instancji ocena sytuacji życiowej skarżącej nie nosi cech dowolności, a postępowanie wyjaśniające nie naruszyło w istotny sposób zasad wynikających z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., Sąd skargę jako niezasadną oddalił na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.).
Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wydane zostało na podstawie art. 250 p.p.s.a. w związku z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 18).