Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca) Asesor sądowy Marcin Małek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 6 października 2022 r. sprawy ze skargi T. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 25 kwietnia 2022 r., znak: SKO.1803/21 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy Turobin z dnia 5 października 2021 r., nr SR.4042.59.2021; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu na rzecz T. Ł. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu decyzją z dnia 25 kwietnia 2022r., nr SKO.1803/21, po rozpatrzeniu odwołania T. Ł. (dalej jako: "skarżąca"), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Turobin z dnia 5 października 2021 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad matką Z. R..
Rozstrzygnięcie organu zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny.
Wnioskiem z dnia 7 września 2021 r. (data wpływu do organu), skarżąca zwróciła się do Wójta Gminy Turobin o ustalenie na jej rzecz prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad matką, legitymującą się orzeczeniem z dnia 18 sierpnia 2021r., wydanym przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Biłgoraju, zaliczającym Z. R. do grona osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. Z orzeczenia wynika, że daty powstania niepełnosprawności nie da się ustalić, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 29 lipca 2021 r.
Decyzją z dnia 5 października 2021 r., organ I instancji odmówił przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Wskazując na informacje w zakresie daty uznania Z. R. za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, organ uznał, że w sprawie nie został spełniony warunek przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, określony w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r., o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 615; dalej jako "u.ś.r."), gdyż ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 29 lipca 2021 r., a tym samym zostało przekroczone kryterium wieku określone wymienioną wyżej normą prawa.
Po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika skarżącej, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu, decyzją z dnia 25 kwietnia 2022 r., utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Kolegium nie podzieliło stanowiska organu w kwestii stosowania przepisu art. 17 ust. 1b u.ś.r. wskazując, że z uwagi na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014r. sygn. akt K 38/13, badanie, czy ustalony stan faktyczny wypełnia dyspozycję normy prawnej wynikającej z art. 17 ust. 1 u.ś.r., powinno odbywać się przy uwzględnieniu zakresu, w jakim art. 17 ust. 1b u.ś.r. został uznany za niekonstytucyjny, a więc z pominięciem kryterium wieku powstania niepełnosprawności.
Organ odwoławczy stwierdził jednak, że w kontekście przyznania bądź odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, rozważenia wymaga zaprzestanie prowadzenia gospodarstwa rolnego przez skarżącą.
Organ ustalił, że skarżąca jest współwłaścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,21 ha fizycznych oraz małżonką rolnika, posiadającego grunty rolne o powierzchni ponad 11 ha przeliczeniowych. Prowadzeniem gospodarstwa rolnego według oświadczenia skarżącej zajmuje się jej mąż, który także pobiera dopłaty bezpośrednie i obszarowe.
Kolegium podniosło, że skarżąca w oświadczeniu z dnia 26 lipca 2021 r. wskazała, że zaprzestała prowadzenia gospodarstwa rolnego z uwagi na konieczność sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką. Z kolei w piśmie wyjaśniającym z dnia 28 grudnia 2021 r., doprecyzowała, że nie wykonuje żadnych prac gospodarskich, nie prowadzi gospodarstwa rolnego i nie pobiera dopłat bezpośrednich i obszarowych, jak również nie otrzymała decyzji w sprawie zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego w produkcji rolnej. Prowadzeniem gospodarstwa zajmuje się mąż skarżącej. Dodatkowo w złożonym oświadczeniu skarżąca wskazała, że cyt.: "w gospodarstwie rolnym pomagam mężowi przy produkcji roślinnej, natomiast głównie moją pracą była praca za granicą przy owocach i kwiatach (..). Nie mogę podjąć żadnej innej pracy nawet dorywczej dlatego, że stan zdrowia mamy nie pozwala na podjęcie żadnej pracy (..)".