Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Asesor sądowy Marcin Małek (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 października 2021 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję w części odmawiającej przyznania P. S. świadczenia pielęgnacyjnego na okres od [...] r. do [...] r.; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz P. S. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Prezydent Miasta Z. decyzją z [...] r., wydaną na postawie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm. dalej: u.ś.r.), odmówił P. S. (dalej również jako: strona lub skarżący) przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad matką A. S..
W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że strona opiekuje się niepełnosprawną matką, która legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, która to niepełnosprawność powstała po ukończeniu 25 roku życia. Zatem - zdaniem organu - w rozpoznawanej sprawie nie została spełniona przesłanka określona w art. 17 ust. 1b u.ś.r. mimo, że wnioskodawca sprawuje opiekę nad niepełnosprawną matką. Jednocześnie organ dodał, że nie można było przyznać wnioskowanego świadczenia gdyż strona ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, co - w ocenie organu - wyczerpuje przesłankę negatywną do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego, zgodnie z treścią art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r.
Z decyzją tą nie zgodził się skarżący, który wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. W jego treści zarzucił organowi naruszenie art. 17 ust. 1b u.ś.r. poprzez pominięcie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, który orzeczeniem tym uznał ww. przepis za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki oraz art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. poprzez błędne uznanie, że okoliczność pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w sytuacji gdy wnioskodawca dokonał w oparciu o art. 27 ust. 5 u.ś.r. wyboru świadczenia pielęgnacyjnego z jednoczesnym zrzeczeniem się prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: Kolegium) decyzją z [...] r. uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przyznało stronie świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką na czas nieokreślony od 1 kwietnia [...] r. w wysokości [...] zł miesięcznie.
Organ odwoławczy przychylił się do stanowiska strony, że rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji jest wadliwe w zakresie, w jakim wskazuje na czas postania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki. Podniósł bowiem, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 21 października 2014 r., w sprawie K 38/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 1443) orzekł, iż art. 17 ust. 1b u.ś.r. w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.