Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja,, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie skierowania do domu opieki społecznej 1. oddala skargę; 2. przyznaje radcy prawnemu M. B. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wynagrodzenie w kwocie 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym kwotę 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) należnego podatku od towarów i usług.
Wnioskiem z dnia 3 października 2013r. J. W. zwrócił się do Wójta Gminy P. o skierowanie go do Domu Pomocy Społecznej "S.*" w R. Poinformował, że obecnie przebywa w szpitalu, ale po opuszczeniu szpitala będzie wymagał dalszego leczenia i całodobowej opieki, której nie jest w stanie zapewnić mu rodzina.
Wójta Gminy P. decyzją z dnia [...] r. na podstawie art. 105 § 1 kpa umorzył w całości postępowanie administracyjne w sprawie ze względu na to, że od 3 października 2013r. wnioskodawca przebywa w Domu Pomocy Społecznej "S." w R.
W odwołaniu od powyższej decyzji J. W. wyjaśnił, że w Domu Pomocy Społecznej w R. przebywa na podstawie umowy cywilnoprawnej, zgodnie z którą ma pokrywać całość kosztu pobytu w wysokości 2.500zł., na co nie stać jego i rodziny. Wskazał na pogarszający się od kwietnia 2013r. stan zdrowia i potrzebę całodobowej opieki. Podniósł, że żadne z dzieci nie może podjąć się opieki ze względów finansowych i lokalowych.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. P. decyzją z dnia [...] r. na podstawie art. 138 pkt 2 kpa uchyliło w całości decyzję organu I instancji i odmówiło skierowania wnioskodawcy do domu pomocy społecznej.
Zdaniem Kolegium, nie zaistniały przesłanki wskazane w art. 105 §1 kpa, skoro interes prawny wnioskodawcy w żądaniu merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy jest uzasadniony. Postępowanie w sprawie zostało wszczęte na jego wniosek, który nadal podtrzymuje, czemu daje wyraz choćby w odwołaniu. Rozstrzygnięcie sprawy co do jej istoty przez wydanie decyzji administracyjnej (pozytywnej bądź negatywnej) ma oparcie w art. 54 ust. ustawy o pomocy społecznej. Natomiast to, że skarżący został już przez rodzinę umieszczony w domu pomocy społecznej jest. zdaniem Kolegium istotną okolicznością podlegającą ocenie organu, mogącą jedynie skutkować odmową przyznania wnioskowanego świadczenia, a nie prowadzić do umorzenia postępowania.
Mając na uwadze art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej Kolegium wskazało, że umieszczenie osoby w domu pomocy społecznej jest rozwiązaniem ostatecznym, wymagającym kumulatywnego spełnienia wszystkich przesłanek warunkujących powstanie prawa do tego rodzaju świadczenia z pomocy społecznej. W pierwszej kolejności osoba taka musi wymagać całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności. Wystąpienie wskazanych okoliczności nie jest jeszcze wystarczające do skorzystania z tej formy pomocy, bowiem łącznie z nimi musi wystąpić niemożność samodzielnego funkcjonowania w codziennym życiu. Nadto dopełnieniem tych przesłanek jest niemożność zapewnienia danej osobie niezbędnej pomocy w miejscu zamieszkania przez rodzinę i gminę w formie usług opiekuńczych.