Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie pomocy finansowej dla osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego
Tezy

Podstawę rozstrzygnięcia o odmowie przyznania wnioskodawcy pomocy finansowej dla osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego nie stanowił zatem art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz.U. z 2017 r., poz. 1952 ze zm. - dalej jako "u.ś.r."), lecz § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 1741 - dalej jako "rozporządzenie").

§ 2 ust. 1 rozporządzenia odwołuje się wprawdzie do ustawy o świadczeniach rodzinnych, jednakże nie w celu stosowania art. 17 u.ś.r., lecz jedynie w zakresie ustalenia treści przesłanek przyznania pomocy finansowej dla osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego. Zawarte w § 2 ust. 1 rozporządzenia odwołanie do ustawy o świadczeniach rodzinnych nie ma więc na celu odesłania do stosowania w kwestii przyznania pomocy finansowej art. 17 u.ś.r., lecz służy jedynie ustaleniu pełnej treści hipotezy § 2 ust. 1 rozporządzenia.

Mając na uwadze datę uchwalenia i wejścia w życie rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2013 r. stwierdzić należy, że § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2013 r. odsyła do art. 17 u.ś.r. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012 r., poz. 1548 - dalej jako "ustawa zmieniająca"). Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego miało bowiem charakter epizodyczny i dotyczyło świadczeń za ściśle określony okres.

§ 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2013 r. stanowi, że prawo do pomocy przysługuje osobom mającym ustalone prawo do świadczenia pielęgnacyjnego za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2014 r., przyznane na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych. Wnioskodawca nie był osobą, która miała ustalone, a więc przyznane decyzją prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w okresie od stycznia do marca 2014 r. na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu określonym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw.

O prawidłowości zaskarżonej decyzji przesądza to, że wnioskodawca nie spełniał przesłanek przyznania pomocy finansowej dla osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego wynikających z § 2 ust. 1 rozporządzenia. Wnioskodawca musiałby bowiem mieć przyznane prawo do świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu określonym ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw, a nie na podstawie decyzji wydanej w oparciu o przepisy obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2013 r.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędzia NSA Maria Wieczorek - Zalewska, Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej dla osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/9

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2018 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania W. K. (dalej jako: "wnioskodawca" lub "skarżący"), utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta L. z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej w ramach rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego w okresie od [...] stycznia 2014 r. do [...] marca 2014 r.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w sprawie, której stan przedstawia się następująco:

W dniu [...] listopada 2017 r. W. K. złożył w Miejskim Ośrodku Pomocy Rodzinie w L. wniosek o ustalenie prawa do pomocy finansowej do świadczenia pielęgnacyjnego za okres od stycznia do marca 2014 r.

Organ pierwszej instancji odmówił wnioskodawcy przyznania pomocy finansowej dla osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego na okres od [...] stycznia 2014 r. do [...] marca 2014 r. wskazując, że na podstawie decyzji z dnia [...] marca 2010 r. Nr [...] wnioskodawca był uprawniony do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad matką W. K. od dnia [...] lutego 2010 r. do odwołania. Decyzja wygasła z mocy prawa z dniem [...] czerwca 2013 r. W. K. znalazł się w grupie osób która utraciła świadczenia pielęgnacyjne po [...] czerwca 2013 r. wskutek niespełnienia warunku z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Organ odwołał się także do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. P 33/13, którym art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1548 oraz z 2013 r. poz. 1557) w zakresie, w jakim uzależnia przyznanie dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego od spełnienia warunku określonego w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, został uznany za zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 oraz art. 71 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jak podkreślił organ wypowiedź zawarta w uzasadnieniu wyroku ma charakter ogólny i dotyczy również § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego.

W wyniku wniesionego przez wnioskodawcę odwołania w sprawie orzekało Samorządowe Kolegium Odwoławcze, które decyzją z dnia [...] marca 2018 r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2013 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu wspierania osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego prawo do pomocy przysługuje osobom mającym ustalone prawo do świadczenia pielęgnacyjnego za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2014 r., przyznane na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1456, 1623 i 1650), spełniającym warunki określone w art. 17 ustawy.

Strona 1/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze