Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego
Uzasadnienie strona 9/10

I instancji nie daje gwarancji, że dokona on właściwych rozstrzygnięć, uwzględniając słuszny interes skarżącego, mający oparcie w obowiązujących przepisach prawa, to Sąd musi zastosować takie środki, które pozwolą na prawidłowe załatwienie sprawy przez organy administracji publicznej.

Decyzja Wójta Gminy T. z [...] sierpnia 2020 r. (znak: [...]) odmawiająca uchylenia decyzji z [...] listopada 2019 r., jest wadliwa w stopniu skutkującym koniecznością jej uchylenia. Pomimo wyrażenia jednoznacznej woli przez skarżącego co do uchylenia decyzji w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego, organ odmówił uchylenia decyzji. Rozstrzygnięcie jest sprzeczne z oceną prawną wyrażoną w decyzji Kolegium z [...] maja 2020 r. Ponadto wskazane przez organ podstawy prawne są całkowicie błędne, żaden z tych przepisów nie odnosi się do uchylenia lub zmiany ostatecznej decyzji w sprawie świadczeń rodzinnych. Podstawą do takiego rozstrzygnięcia może być kilka przepisów: art. 155 k.p.a., art. 32 ust. 1 u.ś.r. (organ wskazał w podstawie decyzji ust. 2, który odsyła jedynie do odpowiedniego stosowania przepisów k.p.a.), ewentualnie art. art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. (stwierdzenie wygaśnięcia decyzji). Do kwestii tych Sąd odniesie się jeszcze w dalszej części uzasadnienia.

W tej sytuacji, uznając to za niezbędne do końcowego prawidłowego załatwienia sprawy, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) oraz art. 135 p.p.s.a. Sąd uchylił również decyzję Wójta Gminy T. z [...] sierpnia 2020 r. (znak: [...])

Rozstrzygnięcie Sądu skutkuje koniecznością ponownego rozpatrzenia wniosku skarżącego z [...] października 2019 r. o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego przez organ I instancji.

Jak już wskazano wyżej, z uwagi na zakaz jednoczesnego pobierania świadczeń, nie jest możliwe przyznanie skarżącemu korzystniejszego świadczenia pielęgnacyjnego bez usunięcia z obrotu prawnego decyzji przyznających specjalny zasiłek opiekuńczy.

Jak wynika z ugruntowanego już orzecznictwa sądów administracyjnych, obowiązujące przepisy dają organom orzekającym w tego typu sprawach różne instrumenty prawne, pozwalające rozstrzygnąć ten problem i to w taki sposób, który nie naruszy słusznych interesów beneficjenta. Sądy administracyjne najczęściej wskazują w tym zakresie dwa instrumenty prawne: po pierwsze, uchylenie decyzji przyznającej zasiłek na podstawie art. 155 k.p.a. (ewentualnie art. 32 ust. 1 u.ś.r. , z jednoczesnym przyznaniem świadczenia pielęgnacyjnego (orzecznictwo dopuszcza zarówno wydanie jednej decyzji w tych dwóch kwestiach, jak i wydanie dwóch odrębnych decyzji, ale w tym samym czasie - por. wyroki NSA z 13 lipca 2018 r., I OSK 235/18; z 18 grudnia 2018 r., I OSK 1676/18). Drugim rozwiązaniem jest stwierdzenie wygaśnięcia decyzji przyznającej zasiłek na podstawie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz przyznanie - w odrębnej, ale wydanej w tym samym czasie decyzji - świadczenia pielęgnacyjnego (por. przykładowo wyrok NSA z [...] lutego 2019 r., I OSK [...]). W orzecznictwie pojawia się również koncepcja wydawania decyzji o przyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego pod warunkiem zrzeczenia się prawa do zasiłku (por. wyroki NSA z 21 lutego 2018 r., I OSK 2758/17; z 13 kwietnia 2018 r., I OSK 82/18; z dnia 14 grudnia 2018 r., I OSK 1939/18; z 19 kwietnia 2019 r., I OSK 300/19). W tej sytuacji koniecznej jest również jednak rozstrzygnięcie o bycie prawnym decyzji przyznającej zasiłek - czy to poprzez uchylenie w trybie art. 155 k.p.a., czy poprzez stwierdzenie wygaśnięcia, w trybie art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a.

Strona 9/10
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze