Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Starszy referent Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 2 lipca 2015 r. sprawy ze skargi R. S. oraz A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt scalenia gruntów oddala skargę.
Decyzją z dnia [...]. Starosta W. zatwierdził projekt scalenia gruntów części wsi H., L. i Z.. W dniu 17 czerwca 2013r. do Wojewody L. wpłynęło pismo A. i R. S., uczestników scalenia, z dnia 12 czerwca 2013r. w którym wskazywali, że nie mogą korzystać z przysługującego im prawa własności wydzielonych w wyniku scalenia działek nr [...],[...] i [...], ponieważ nie mają do nich dojazdu. Zdaniem wnoszących pismo działki zostały wyznaczone bez fizycznego wydzielenia i wskazania w terenie, choćby palikami. W związku z tym zażądali umożliwienia korzystania z prawa własności na takich samych zasadach, jak pozostałym rolnikom objętym scaleniem lub stwierdzenia nieważności decyzji poscaleniowych jako rażąco naruszających prawo.
W kolejnym piśmie z dnia 7 stycznia 2014r. stwierdzili, że wcześniejsze pismo z dnia 12 czerwca 2013r. było wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...]. i jednocześnie złożyli kolejny wniosek opatrzony datą 7 stycznia 2014r. o stwierdzenie jej nieważności w części dotyczącej wspomnianych już działek. Według wnioskodawców organ dopuścił się rażącego naruszenia art. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982r. o scaleniu i wymianę gruntów poprzez wydanie decyzji w oparciu o przesłanki wykluczające osiągnięcie ustawowych celów scalenia gruntów, która w istocie zakładała pogorszenie warunków gospodarowania, istotne pogorszenie struktury obszarowej gospodarstw rolnych oraz nie uwzględniała dostosowania granic nieruchomości do systemu urządzeń melioracji wodnych, dróg oraz rzeźby terenu. W ich przypadku miałoby to polegać na zaniechaniu wykonania drogi dojazdowej do działek, chociaż część dróg znajdujących się w obszarze objętym scaleniem została wyrównana, poszerzona i utwardzona tłuczniem. Wnioskodawcy podkreślili, że nie kwestionowali projektu scaleniowego, nie wnosili również zastrzeżeń, ponieważ nie dysponowali stosowną wiedzą techniczną umożliwiającą zgodnie z rzeczywistością oszacowanie prawidłowości zaprojektowania dróg, rowów melioracyjnych oraz przepustów. Tymczasem dojazd do działek jest niemożliwy także z powodu wadliwego usytuowania rowów melioracyjnych i braku przepustów umożliwiających swobodny przejazd i przepływ wody opadowej. Zwrócili ponadto uwagę, że i tak wspomniane wyżej drogi i urządzenia melioracyjne zostały wykonane niezgodnie z dokumentacją techniczną. Zdaniem wnioskodawców organ dopuścił się również rażącego naruszenia przepisów art. 7 w związku z art. 75 § 1 kpa poprzez zaniechanie przeprowadzenia czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i w konsekwencji pominięcie słusznego interesu obywateli oraz art. 8 w związku z art. 77 § 1 kpa poprzez nierzetelne, wybiórcze, fragmentaryczne wyjaśnienie sprawy i zdeprecjonowanie zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do władzy publicznej. Dodatkowo wnieśli o przeprowadzenie dowodu z dokumentacji fotograficznej dokumentującej brak wykonania przedmiotowych dojazdów, robót mających wskazywać na ich wykonanie, które w istocie wykonane zostały poprzez nawiezienie cienkiej ilości gliny, mającej pokryć nie uprzątnięte gałęzie po przeprowadzonych pracach wycinkowych drzewostanu na projektowanym obszarze scalenia. oraz wykonanie dojazdów do pozostałych nieruchomości.