Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca), Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski Protokolant Referent stażysta Agnieszka Komajda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2021 r. sprawy ze skargi W. L. na uchwałę [...] Rady Gminy z dnia [...] czerwca 2007 r. w przedmiocie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości gruntowej stwierdza niezgodność z prawem uchwały [...] Rady Gminy z dnia [...]
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie W. L. (dalej również jako: "skarżący" lub "organ nadzoru") zaskarżył uchwałę [...] Rady Gminy N. z dnia [...] czerwca 2007 r. w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości gruntowej, wnosząc o stwierdzenie niezgodności z prawem uchwały.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że zgodnie z treścią § 1 uchwały [...] Rada Gminy wyraziła zgodę na sprzedaż w drodze bezprzetargowej nieruchomości gruntowej położonej w obrębie S. N. oznaczonej w ewidencji gruntów nr działki [...] o pow. 0,5351 ha na rzecz Pani [...] [...] wieczystego użytkownika działki sąsiedniej nr [...].
Zdaniem skarżącego przedmiotowa uchwała została podjęta z przekroczeniem kompetencji przyznanych organowi stanowiącemu gminy w art. 18 ust. 2 piet 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym oraz z istotnym naruszeniem art. 37 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Skarżący, przywołując treść przepisów art. 18 ust. 2 piet 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym i art. 37 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, podkreślił, że kompetencje organu stanowiącego gminy w zakresie gospodarowania mieniem komunalnym mają charakter wyjątkowy, bowiem zasadniczo gospodarowanie tym mieniem należy do zadań organu wykonawczego (art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym). Przepisy prawne statuujące uprawnienia organu stanowiącego w zakresie gospodarowania mieniem podlegają zatem ścisłej wykładni. Powyższe potwierdza unormowanie art. 11 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów tej ustawy oraz odrębnych ustaw, organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego w sprawach gospodarowania nieruchomościami są ich organy wykonawcze. W konsekwencji ustawodawca przyznał organowi wykonawczemu gminy kompetencję do gospodarowania gminnym zasobem nieruchomości (art. 25 ust. 1 ww. ustawy). Należy zatem podkreślić, iż uchwala rady podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym winna wskazywać tylko, czy określona nieruchomość ma pozostać w zasobie gminy, czy można ją zbyć osobie trzeciej. Jest wykonywaniem publicznoprawnych zadań gminy i poprzedza rozporządzenie nieruchomością w formie czynności cywilnoprawnej, natomiast nie decyduje o osobie nabywcy, formie ani trybie sprzedaży oraz spełnieniu przesłanek do ich zastosowania.
Odwołując się do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. akt II SA/Wr 405/07 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2013 r. sygn. akt I OSK 2614/12, skarżący podkreślił, że tego rodzaju zapatrywanie potwierdza orzecznictwo sądowe, które jednoznacznie wskazuje elementy (określa treść) takiej uchwały.