Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę
Sentencja

Sygn. akt II SA/Lu 339/20 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 listopada 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędziowie Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk (sprawozdawca) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 listopada 2020 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Wojewody z dnia [...] r., znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/8

Zaskarżoną do sądu decyzją z [...] marca 2020 r., po rozpatrzeniu odwołania A. P. (dalej jako: skarżąca), Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z [...] stycznia 2020 r., w przedmiocie pozwolenia na budowę.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

Decyzją z [...] stycznia 2020 r., po rozpatrzeniu wniosku spółki [...] S.A. z siedzibą w W. (dalej także jako: Spółka lub inwestor), Starosta Z. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej "[...] nr [...]", wraz z instalacją elektryczną, na działce nr [...], położonej w obrębie K. W.. Inwestycja obejmuje budowę wieży kratowej typu TPMFL, o całkowitej wysokości 50,48 m n.p.t., na której umieszczone zostaną anteny sektorowe oraz radioliniowe. Dodatkowo na działce zostanie wykonane przyłącze elektroenergetyczne. W ramach projektu przewiduje się instalację trzech anten sektorowych o azymutach 40°, 160° i 280°. Wysokość zawieszenia środka elektrycznego to 49 m n.p.t. (anteny sektorowe) oraz 46 m n.p.t. (antena mikrofalowa).

W odwołaniu od tej decyzji skarżąca podniosła zarzuty naruszenia art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, ze zm.; dalej jako: P.b.) w zw. z art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, ze zm.; dalej jako: u.p.z.p.), poprzez brak poszanowania występujących na obszarze oddziaływania obiektu uzasadnionych interesów osób trzecich, m. in. brak możliwości w przyszłości zlokalizowania budynku mieszkalnego na nieruchomościach sąsiednich planowanej inwestycji zgodnie z prawem i przeznaczeniem. Ponadto skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów postępowania poprzez brak analizy, czy planowana inwestycja powinna zostać zakwalifikowana do przedsięwzięć, które mogą znacząco oddziaływać na środowisko, a także czy dochodzi do kumulowania oddziaływań pochodzących z innych źródeł emitowania.

Po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z [...] marca 2020 r., Wojewoda, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu, odnosząc się do kwestii potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, organ odwoławczy powołał się na wyniki obliczeń wartości równoważnej mocy promieniowanej izotropowo (EIRP), zawartych w tabeli Kwalifikacji przedsięwzięcia, zgodnie z którymi dla poszczególnych anten sektorowych wyliczona maksymalna wartość EIRP wynosi 8436 W. Maksymalne EIRP na pasmo dla anten na azymucie 40°, 160° oraz 280° pracujących w paśmie częstotliwości 800 MHz i 900 MHz wynosi 3027 W i 5409 W. Opierając się na projekcie zagospodarowania terenu oraz na rysunkach rzutów poziomych i pionowych osi głównych wiązek promieniowania dla poszczególnych anten sektorowych przedstawionych w przedłożonym opracowaniu, stwierdzono, że wzdłuż osi głównej wiązki promieniowania anten nie znajdują się miejsca dostępne dla ludności. Osie głównych wiązek promieniowania przebiegają na długości do 200 m od środka elektrycznego anten sektorowych, jednakże wysokość nad poziomem terenu dla tiltów 0° i 8° wynosi dla azymutu 40°, 160° oraz 280° odpowiednio 21 m oraz 49 m. Miejsca ustalenia odległości od poziomu terenu wynikają z treści rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko dla wyliczonych EIRP o wartości 8436 W (Dz. U. z 2019 r., poz. 1839; dalej: r.p.o.ś.). W świetle tych regulacji przedmiotowa stacja bazowa nie zalicza się do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko (EIRP ma wartości nie mniejsze niż 5000 W) i mogących potencjalnie oddziaływać na środowisko, ponieważ oś główna wiązki promieniowania w przypadku wszystkich anten nie przechodzi przez miejsca dostępne dla ludności.

Strona 1/8