Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor Asesor WSA Jerzy, Drwal -sprawozdawca, Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2005 r. sprawy ze skargi Z. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę
W wyniku przeprowadzonego postępowania administracyjnego w toku instancyjnym, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 105 kpa i 156 § 1 kpa, utrzymało w mocy decyzję własną z dnia [... r. Nr [...] na podstawie której umorzono postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] r. Nr [...] utrzymującej w mocy decyzję z dnia [...] r. Nr [...] , odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji własnej z dnia [...] r. Nr [...] którą utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy T. z dnia [...] r. Nr [...] ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy drogi gminnej Nr 2267010 na działce Nr 746, położonej w S..
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia odwoławczego, organ wskazał, że zaskarżoną przez Z. B. decyzję Wójta Gminy T. z dnia [...] r. Nr [...] ustalono warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla realizacji drogi gminnej w S.. W wyniku rozpatrzenia odwołania, powyższą decyzję Wójta utrzymano w mocy decyzją Kolegium z dnia [...] r. Nr [...]). Zarzuty Z. B. , że Wójt nie miał prawa do nieruchomości przeznaczonej pod drogę gminną nie zostały uwzględnione, ponieważ zgodnie z art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - obowiązującej w dacie wydania decyzji przez organ I instancji - decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza własności i uprawnień osób trzecich. Ponadto lokalizacja drogi była zgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy T., zatwierdzonego uchwałą Nr XVII/97/99 Rady Gminy T. z dnia 15 grudnia 1999 r. Z. B. nie wniosła skargi do sądu administracyjnego na decyzję Kolegium z dnia [...] r., wystąpiła natomiast o stwierdzenie nieważności tejże decyzji.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Kolegium odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji własnej z dnia [...]r. z uwagi na brak przesłanek do stwierdzenia nieważności decyzji określonych w art. 156 § 1 kpa. Stronę pouczono wówczas o prawie zgłoszenia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy. Rozpatrując taki wniosek, Kolegium decyzją z dnia [...] r. Nr [...] utrzymało w mocy decyzję własną z dnia [...] r. Z. B. nie wniosła skargi do sądu administracyjnego na decyzję Kolegium z dnia [...] r. Wystąpiła o stwierdzenie jej nieważności podnosząc, że wydane dotychczas decyzje zapadły z naruszeniem prawa, albowiem dotyczyły one działki Nr 746 , do której inwestor nie miał prawa. Ponadto zwróciła uwagę, że przebieg drogi w planie był inny.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Kolegium umorzyło postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...] r., z argumentacją, iż postępowanie to jest bezprzedmiotowe. Wniosek Z.B. z dnia 21 grudnia 2004 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] r. nie zasługiwał na uwzględnienie. Skoro wnioski Z.B. rozpoznano w dwuinstancyjnym postępowaniu, to tym samym brak było podstawy do rozpatrywania tego samego przedmiotu. Z akt wynika, i to wyjaśniono, że budowa drogi została zrealizowana. Wniosek Z. B. o stwierdzenie nieważności decyzji, nie zawiera żadnych okoliczności, które nie byłyby znane Kolegium, podczas wcześniejszego rozpatrywania sprawy, dlatego też na podstawie art. 156 § 1 kpa w związku z art. 105 kpa umorzono postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji Kolegium. Stąd też decyzję z dnia [...]r. należało utrzymać w mocy.