Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca) Asesor sądowy Brygida Myszyńska-Guziur po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 maja 2022 r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 4 lutego 2022 r., nr SKO.1351/21 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu decyzją z dnia 4 lutego 2022 r., nr SKO.1351/21, po rozpatrzeniu odwołania A. G. (dalej także jako: "skarżący"), uchyliło decyzję Wójta Gminy Księżpol z dnia 15 lipca 2021 r. o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oraz przyznało skarżącemu świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką od dnia 21 stycznia 2022 r. do dnia 31 stycznia 2022 r., w wysokości 751,90 zł od dnia 1 lutego 2022 r. do dnia 30 kwietnia 2021 r., w wysokości 2119 zł. miesięcznie.
Rozstrzygnięcie organu zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny:
Wnioskiem z dnia 24 czerwca 2021 r. (data wpływu do organu), skarżący zwrócił się do Wójta Gminy Księżpol o ustalenie na jego rzecz prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad matką A. G., legitymującą się Orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Biłgoraju z dnia 6 kwietnia 2021 r., nr PZO.8021.292.2021, o znacznym stopniu niepełnosprawności, datowanym do dnia 30 kwietnia 2023 r. Skarżący do akt sprawy załączył także pismo datowane na dzień 21 czerwca 2021 r., w którym oświadczył, że z dniem przyznania mu świadczenia pielęgnacyjnego rezygnuje z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Decyzją z dnia 15 lipca 2021r., organ I instancji odmówił przyznania skarżącemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując na zaistnienie negatywnej przesłanki uzasadniającej odmowę, a mianowicie powstanie niepełnosprawności osoby wymagającej opieki po ukończeniu 18 roku życia, tj. art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r., (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 111 ze zm., dalej jako: "u.ś.r.") oraz legitymowanie się skarżącego prawem do pobierania specjalnego zasiłku opiekuńczego, co stanowi negatywną przesłankę z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) u.ś.r.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, w dniu 30 lipca 2021 r., skarżący złożył odwołanie, w którym zarzucił m.in. naruszenie art. 27 ust. 5 w zw. z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) u.ś.r., poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie, iż w razie zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego osoba uprawniona ma prawo wyboru jednego ze świadczeń.
W dniu 12 lipca 2021 r., do organu I instancji wpłynęło pismo skarżącego, w którym oświadczył, że wnosi o kontynuację wypłaty specjalnego zasiłku opiekuńczego na matkę, do czasu wydania decyzji przyznającej świadczenie pielęgnacyjne. Oświadczenie skarżącego o tożsamej treści, wpłynęło do organu I instancji ponownie w dniu 2 grudnia 2021r. W dniu 10 grudnia 2021 r., Wójt Gminy Księżpol wydał decyzję przyznającą skarżącemu specjalny zasiłek opiekuńczy w związku z opieką nad matką, na kolejny okres świadczeniowy.