Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor (sprawozdawca),, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Stażysta Magdalena Kuca, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 lipca 2009r. sprawy ze skargi A. D. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania określonych robót budowlanych I. oddala skargę II. przyznaje [...] A. R. od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 292,80 zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, w tym 52,80 zł (pięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) należnego podatku od towarów i usług.
Decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 kpa Lubelski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Lublinie po rozpoznaniu odwołania A. D. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego miasta Lublin z dnia [...] umorzył postępowanie odwoławcze.
W uzasadnieniu wyjaśnił, że organ I instancji odmówił wydania Gminie L. nakazu wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia rozbudowy i remontu Domu Pomocy Społecznej przy ul. K. w L. wraz z przebudową komunikacji wewnętrznej do stanu zgodnego z prawem, stwierdzając, że stan zaawansowania - wykonywanych na podstawie decyzji z dnia [...] udzielającej pozwolenia na budowę - robót budowlanych pozwala na bezpieczne użytkowanie budynku, w tym stołówki.
Odwołanie wniósł A. D., będący pensjonariuszem tego Domu Pomocy Społecznej, który podnosił, że wykucie w dachu otworów młotem pneumatycznym i podtopienie pomieszczeń osłabiło konstrukcję budynku.
Lubelski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Lublinie nie rozpoznał odwołania, bowiem uznał, że A. D. nie posiada interesu prawnego w tym postępowaniu, dlatego nie korzysta z przymiotu strony; w konsekwencji organ umorzył postępowanie odwoławcze.
W skardze do sądu administracyjnego A. D. domagał się uchylenia decyzji organu odwoławczego, który - jego zdaniem - powinien był odnieść się merytorycznie do zarzutów odwołania.
W przekonaniu skarżącego pęknięcia ścian, wynikłe z wykucia otworów w dachu i podtopienia świadczą o osłabieniu konstrukcji budynku.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W świetle z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz.1269) sąd administracyjny sprawuje kontrolę zaskarżonej decyzji w zakresie jej zgodności z prawem, oceniając czy w toku postępowania organ nie naruszył przepisów postępowania i czy zastosował właściwe przepisy prawa materialnego.
Zaskarżona decyzja prawa nie narusza.
Prawidłowy jest pogląd organu, że skarżący nie posiada przymiotu strony w niniejszym postępowaniu.
Zgodnie z art. 28 kpa stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.
Interes prawny w każdym przypadku musi wynikać z określonego przepisu prawa, odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu. W konsekwencji interes prawny pojawia się wówczas, gdy istnieje związek między obowiązującą normą prawa materialnego (przepisem prawa) a sytuacją prawną danego podmiotu prawa (np. osoby wnoszącej odwołanie), polegający na tym, że akt zastosowania tej normy przez organ (wydanie decyzji na podstawie tego przepisu) może mieć wpływ na sytuację tego podmiotu w zakresie prawa materialnego. (por. wyrok NSA z dnia 2 czerwca 1998r., IV SA 2164/97) Dana osoba posiada więc interes prawny tylko wówczas, gdy rozstrzygnięcie sprawy poprzez wydanie decyzji (czy postanowienia) mogłoby wpłynąć na jej sytuację prawną, zmieniając ją w jakikolwiek sposób.