Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Sędziowie Asesor sądowy Marcin Małek Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Protokolant Referent Kinga Kościejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2021 r. sprawy ze skargi Wojewody L. na uchwałę Rady Gminy G. z dnia [...] grudnia 2020 r., nr [...] w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej na działce: [...] wraz z inwestycją towarzyszącą na działkach: [...], [...], [...] w miejscowości D., gm. G. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały Rady Gminy G. z dnia [...] grudnia 2020 r., nr [...] w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej na działce: [...] wraz z inwestycją towarzyszącą na działkach: [...], [...], [...] w miejscowości D., gm. G. w całości.
Rada Gminy w dniu [...] grudnia 2020 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej na działce: [...], wraz z inwestycją towarzyszącą na działkach: [...], [...], [...], w miejscowości D., gmina G.. Uchwała ta została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Lubelskiego z dnia 16 grudnia 2020 r. pod poz. 6721.
Pismem z dnia [...] stycznia 2021 r. Wojewoda [...] - działając jako organ nadzoru, na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (aktualny t.j. - Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 ze zm. dalej jako "u.s.g.") - zaskarżył ww. uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, wnosząc o stwierdzenie jej nieważności. Zaskarżonej uchwale organ nadzoru zarzucił istotne naruszenie art. 8 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1538, dalej jako "specustawa mieszkaniowa"), przez zawarcie w jej treści sprzecznych zapisów w zakresie części inwestycji, jaka jest przewidziana na działalność usługową.
W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że z art. 3 specustawy mieszkaniowej wynika, iż w ramach realizacji inwestycji mieszkaniowej istnieje możliwość realizacji działalności handlowej i usługowej w ramach wyodrębnionej części inwestycji mieszkaniowej oraz inwestycji towarzyszącej bądź też samodzielnego obiektu budowlanego o powierzchni sprzedaży nie większej niż 2000 m2. W żadnym z tych przypadków, niezależnie od przyjętej przez inwestora koncepcji, powierzchnia użytkowa przeznaczona na działalność handlową lub usługową nie może przekroczyć 20% powierzchni użytkowej mieszkań. Powierzchnię użytkową mieszkań należy obliczyć według wskazań określonych w art. 2 pkt 6 ww. ustawy. Inwestor może, ale nie jest zobligowany, przeznaczyć część inwestycji na działalność handlową lub usługową. Z kolei przywołany wyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 5 specustawy mieszkaniowej stanowi, że uchwała o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej określa m. in. zakres inwestycji przeznaczonej na działalność handlową lub usługową.
Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności niniejszej sprawy Wojewoda stwierdził, że szczegółowa analiza zaskarżonej uchwały wykazała, iż w jej treści występuje wewnętrzna sprzeczność w zakresie ustaleń dotyczących możliwości realizacji funkcji usługowej, co powoduje, iż nie jest możliwe ustalenie, czy w ramach inwestycji realizowanej w miejscowości D. na działce nr [...] będzie realizowania również działalność usługowa. Jak stanowi § 7 uchwały, ustala się dla inwestycji: 1) minimalną powierzchnię użytkową mieszkań - 25,00 m2 ; 2) maksymalną powierzchnię użytkową mieszkań - 90,00 m2; 3) minimalna liczbę mieszkań - 70; 4) maksymalna liczbę mieszkań - 100; 5) wymagana realizacja funkcji mieszkalnej z częścią usługowo - biurową. Z pkt 5 tego paragrafu wynika natomiast, że przy realizacji inwestycji wymagana jest realizacja funkcji mieszkalnej z częścią usługowo - biurową. Jednocześnie w § 12 pkt 1 uchwały wskazano, że: "w uchwale nie określa się zakresu inwestycji przeznaczonego na działalność handlową lub usługową, gdyż inwestycja mieszkaniowa nie przewiduje wprowadzania tego typu przeznaczenia."