Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Sędziowie Asesor WSA Jerzy Drwal /sprawozdawca/, Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak, Protokolant st.referent Beata Basak, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2004r. sprawy ze skargi K.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego wyrównawczego I. oddala skargę; II. przyznaje adwokat M.L.-P. od Skarbu Państwa ( Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 2 ust. 1, art. 11 pkt 1, art. 27 ust. 4, art. 38 ust. 3 i art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej oraz art. 104 kpa. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie odmówił K.G. przebywającemu w Zakładzie Karnym- przyznania świadczenia w postaci zasiłku stałego wyrównawczego.
W świetle uzasadnienia decyzji motywy rozstrzygnięcia organu były następujące. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynikało, że K.G. jest osobą niepełnosprawną (w stopniu umiarkowanym - co stwierdził w dniu [...] kwietnia 2004 r. Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności) i aktualnie przebywa w Zakładzie Karnym.
Wyjaśniając podstawę prawną decyzji, orzekający organ powołał się na treść przepisu art. 38 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej, w myśl którego, osoby odbywające karę pozbawienia wolności tracą prawo do świadczeń z pomocy społecznej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej oraz na przepis art. 2 ust. 1 tejże ustawy określający, iż celem pomocy społecznej jest zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin. Biorąc pod uwagę, że zakład karny zapewnia niezbędne potrzeba życiowe takie jak całodzienne wyżywienie, odpowiednie warunki mieszkaniowe, odzież, obuwie - brak jest podstaw do przyznawania pomocy finansowej ze środków pomocy społecznej. Pomoc taka przysługiwałaby wnioskodawcy, gdyby przed osadzeniem go w zakładzie karnym przyznano by mu zasiłek stały wyrównawczy. Wnioskodawca otrzymywałby w takiej sytuacji 30 % przyznanego świadczenia - zgodnie z art. 28 ustawy o pomocy społecznej.
Organ wyjaśnił również, że K.G. nabędzie prawo do świadczeń z pomocy społecznej po opuszczeniu zakładu karnego (jeśli będzie spełniać przesłanki z art. 27 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej).
Po rozpatrzeniu odwołania K.G. z dnia 5 lutego 2004 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 27 ust. 4, art. 28 i art. 38 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej - decyzją Nr Rep.[...]z dnia [...] r. utrzymało w mocy zakwestionowaną decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 1 i ust. 6 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej, zasiłek stały wyrównawczy przysługuje osobie pełnoletniej, samotnej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu wieku lub inwalidztwa, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego, określonego w art. 4 ust. 1 ustawy. Organ podniósł, iż stosownie do art. 38 ust. 3 cyt. ustawy, osoby odbywające karę pozbawienia wolności tracą prawo do świadczeń z pomocy społecznej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.