Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie NSA Krystyna Sidor, Bogusław Wiśniewski (spr.)/asesor WSA/, Protokolant Ref.st.Joanna Janiak, po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2004 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie należności i opłat za wyłączenie gruntów rolnych i leśnych z produkcji I. uchyla zaskarżoną decyzję II.. stwierdza, że decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz R. W. kwotę 258,90zł. /dwieście pięćdziesiąt osiem złotych dziewięćdziesiąt groszy/ tytułem zwrotu kosztów postępowania
II SA / Lu1568/02
Uzasadnienie
Na mocy decyzji z dnia [...] lipca 2002r Zarząd Województwa odmówił umorzenia R.W. stałej opłaty rocznej za rok 2002 w kwocie 1472,72 zł z tytułu wyłączenia gruntu z produkcji rolnej pod rozbudowę istniejących budynków z przeznaczeniem na usługi handlowe. W motywach rozstrzygnięcia podano, iż przedstawiona przez stronę deklaracja na zaliczkę miesięczną na podatek
dochodowy za okres od stycznia do maja 2002r nie potwierdza, aby poniesiona oplata zagroziła egzystencji firmy. Wynika z niej natomiast, że wnioskodawca posiada duży przychód w kwocie 165 670, 73 zł. Zdaniem Zarządu Województwa opłaty nie należą do wydatków nieprzewidzianych i powinien powinien w taki sposób dysponować swoimi środkami, aby wywiązać się z wierzytelności wobec Skarbu
Państwa. Organ administracji przypomniał, że środki zgromadzone na rachunku
Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych są środkami państwowymi przyznawanym gminom na zadania inwestycyjne .Umarzanie lub odraczanie wierzytelności spowodowałoby, że nie wypłacono by gminom wcześniej przyznanych kwot na tak potrzebne inwestycje drogowe, co jest niedopuszczalne, gdyż na tej podstawie gminy planują swoje inwestycje. Zarząd Województwa dysponując środkami
Funduszu jest zobowiązany kierować się zasadami gospodarności, oszczędności i celowości ustanowionych w ustawie o finansach publicznych.
W odwołaniu od powyższej decyzji R.W. pokreślił, iż zasadność umorzenia nie może być oceniana przez pryzmat wysokości obrotów ( przychodów ) prowadzonej przez niego firmy. Wysokość obrotów nie daje bowiem jakiejkolwiek informacji na temat rentowności prowadzonej działalności. Takim kryterium może być dochód osobisty. Obecna jego sytuacja finansowa jest na tyle zła, że zapłata żądanych należności może doprowadzić do zaprzestania prowadzenia działalności.
Rozpatrujące odwołanie Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało podjęte rozstrzygnięcie za prawidłowe. Wskazano, iż decyzja została oparta na Uchwale Sejmiku Województwa nr.XX/244/2000 z dnia 29 maja
2000r w sprawie zasad i trybu umarzania ulg w spłacie należności Funduszu
Ochrony Gruntów Rolnych. Odwołujący nie wykazał, że ściągnięcie wierzytelności będzie na tyle dolegliwe, że zagrozi jego egzystencji.
Nie godząc się z takim załatwieniem sprawy R.W. złożył skargę do
Naczelnego Sądu Administracyjnego. Ponowił w niej zarzuty powołane we wcześniejszym odwołaniu, dodając, iż nie wyjaśniono na jakiej zasadzie środki z
Funduszu przeznaczane są na drogi, a także czy w sytuacji skromnych środków
Funduszu jest w ogóle możliwe jakiekolwiek umarzanie należności.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy podtrzymał swoje stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył , co następuje:
Skarga jest uzasadniona. Jak wynika z decyzji Zarządu Województwa jej podstawa są przepisy uchwały Sejmiku Województwa nr.XX/244/2000 z dnia 29 maja 2000r w sprawie określenia szczegółowych zasad umarzania, odraczania terminu zapłaty oraz rozkładania na raty należności pieniężnych stanowiących wierzytelności Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych wobec osób fizycznych, osób prawnych, a także jednostek nie posiadających osobowości prawnej .Stosownie do