Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Sędziowie WSA Jacek Czaja, NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie czasowego odebrania zwierząt I. oddala skargę; II. przyznaje radcy prawnemu S. K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu w wysokości 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) podatku od towarów i usług.
Decyzją z dnia [...] r. Burmistrz Miasta K. D. na podstawie art. 7 ust.1 i 1c ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt ( Dz. U. z 2013 r. poz. 856 ze zmianami ) orzekł o czasowym odebrania Z. K. konia, krowy, 7 psów i 12 królików, utrzymywanych w gospodarstwie rolnym, położonym w K. D. i przekazaniu zwierząt pod opiekę Fundacji M. ! Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że podczas kontroli w gospodarstwie rolnym, jaka miała miejsce w dniu [...] r., przedstawiciele Fundacji M. ! ujawnili, że jego właścicielka nie zapewnia utrzymywanym przez siebie zwierzętom właściwych warunków bytowania, pokarmu i wody, czym narusza prawne zasady ochrony zwierząt . Stwierdzono, że na terenie posesji znajduje się niedożywiony koń, krowa, króliki zamknięte w pomieszczeniach, klatkach bez możliwości swobodnego ruchu (zbyt niskie pomieszczenia), zaniedbane psy, zwierzęta przebywają na podłożu zanieczyszczonym odchodami, bez dostępu do wody oraz pożywienia. Powyższe fakty potwierdziły późniejsze opinie lekarza weterynarii co do stanu zdrowia zwierząt oraz protokół dokumentacji lekarskiej. W ocenie Fundacji zwierzęta były traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 pkt. 10 i 19 ustawy o ochronie zwierząt. Zgodnie z tym przepisem utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania tj. warunkach niezgodnych z potrzebami danego gatunku, rasy, płci i wieku (art. 9, art.4 pkt. 15 ww. ustawy ), w tym utrzymywanie zwierząt domowych bez stałego dostępu do wody pitnej (art. 9 ust. 1 ww. ustawy) stanowi formę znęcania się nad zwierzęciem, która jest podstawą do czasowego odebrania zwierzęcia właścicielowi. Z kolei stosowne do art. 7 ust.2 ustawy zwierzę traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji burmistrza właściwego dla miejsca pobytu zwierzęcia.
Po rozpoznaniu odwołania Z. K. Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzję utrzymało w mocy. Również organ odwoławczy przypomniał, że stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt zabrania się znęcania nad zwierzętami. Z kolei zgodnie z przepisem art. 6 ust. 2 pkt. 10 i 19 ustawy przez znęcanie się nad zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w szczególności utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego zaniedbania lub niechlujstwa, bądź w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji oraz utrzymywanie zwierzęcia bez odpowiedniego pokarmu lub wody przez okres wykraczający poza minimalne potrzeby właściwe dla gatunku. Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt, zwierzę traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi na podstawie decyzji wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu zwierzęcia i przekazane podmiotowi, który zapewni mu właściwą opiekę. Przepis art. 7 ust. 3 ustawy o ochronie zwierząt stanowi natomiast, iż w przypadkach niecierpiących zwłoki, gdy dalsze pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu lub zdrowiu, policjant, strażnik gminny lub upoważniony przedstawiciel organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, odbiera mu zwierzę, zawiadamiając o tym niezwłocznie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), celem podjęcia decyzji w przedmiocie odebrania zwierzęcia. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 4 cyt. ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, kosztami transportu, utrzymania i koniecznego leczenia zwierzęcia obciąża się jego dotychczasowego właściciela lub opiekuna. Organ odwoławczy zaznaczył, że decyzja wydana w tym trybie przez organ właściwy jest decyzją następczą, a organ wydający rozstrzygnięcie zobowiązany jest ustalić, czy zaistniały przesłanki do odebrania zwierzęcia, to jest czy zwierzę traktowane było w sposób określony w art. 6 ust. 2, a nadto czy zaistniał stan zagrażający jego życiu lub zdrowiu. Decyzja wydana w trybie art. 7 ust. 3 ustawy stanowi zatem szczególny rodzaj decyzji, która zostaje wydana gdy zwierzę zostało już odebrane. Wydanie decyzji w trybie art. 7 ust. 3 ustawy uzależnione jest od ustalenia, że miało miejsce znęcanie się nad zwierzęciem w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy oraz, iż wystąpił przypadek niecierpiący zwłoki, gdy dalsze pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu lub zdrowiu. Z ustaleń w sprawie wynika, że posiadane przez Z. K. utrzymywane były w niewłaściwych warunkach bytowania oraz były niedożywione i odwodnione. Stan zdrowotny zwierząt wykazywał objawy chorobowe o szerokim spektrum. W wyniku interwencji Fundacji zwierzęta zostały odebrane ich właścicielowi z uwagi na wskazane wyżej okoliczności, a ich stan zdrowia uzasadniał podjęcie natychmiastowego leczenia, co potwierdziły opinie weterynaryjne. Odebranie zwierząt na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy było uzasadnione.