Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędziowie Asesor WSA Wojciech Kręcisz, Asesor WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Stażysta Anna Chmielewska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 września 2006 r. sprawy ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. oddala skargę; II. przyznaje [...] G. S. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu wynagrodzenie w kwocie 292, 80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote i osiemdziesiąt groszy) w tym 22 % VAT w kwocie 52, 80 (pięćdziesiąt dwa złote i osiemdziesiąt groszy); płatne ze środków Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie).
Decyzją z dnia [...] września 2005 r. nr OPS [...] Wójt Gminy odmówił przyznania Z. W. świadczenia w postaci zasiłku celowego. W uzasadnieniu decyzji podano, że wnioskodawca domagał się przyznania zasiłku celowego na zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych.
W toku postępowania ustalono, że jest on osobą samotnie gospodarującą. Zgodnie z art. 8 ust.1 pkt.1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, kryterium dochodowe, jakie uprawniałoby do uzyskania świadczenia pieniężnego wynosiło w tym przypadku 461 złotych. Tymczasem Z. W. otrzymuje rentę w wysokości 495,57 zł netto miesięcznie wypłacaną przez ZUS. Oznacza to, że nie spełnia on przesłanki dochodowej uprawniającej do korzystania ze świadczeń pomocy społecznej.
Organ podkreślił, że brak jest podstaw do przyznania wnioskodawcy także specjalnego zasiłku celowego. Zdaniem Wójta przemawia za tym dogłębna analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci wywiadu środowiskowego, licznych pism i wniosków kierowanych do Ośrodka Pomocy Społecznej oraz sytuacja finansowa osoby ubiegającej się o pomoc. Zaznaczono, że Ośrodek od Kilkunastu lat zabezpiecza jej potrzeby finansowe. Ośrodek nie otrzymywał potwierdzeń o wykorzystaniu pieniędzy zgodnie z przeznaczeniem określonym w decyzjach o przyznaniu pomocy.
Wspomniano ponadto, że decyzją z dnia 21 lipca 2005 r. Z. W. przyznano specjalistyczne usługi opiekuńcze , które miała wykonywać Firma Opiekuńcza [...]. Odmówił on jednak przyjęcia opieki, nie nawiązał żadnego kontaktu z jej pracownikami. Zdaniem organu powinien on skorzystać z tego świadczenia. Za bezpodstawne uznano natomiast domaganie się przyznania pieniędzy na spłatę zaciągniętego kredytu.
Po rozpoznaniu odwołania Z. W. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało powyższą decyzje w mocy .
Kolegium podzieliło w całości stanowisko prezentowane przez organ I instancji.
Odnosząc się do kwestii specjalnego zasiłku celowego organ odwoławczy stwierdził, że obowiązujące przepisy prawa w zakresie usług opiekuńczych z uwagi na schorzenie odwołującego się, przewidują jedynie możliwość przyznania mu specjalistycznych usług opiekuńczych, które powinna świadczyć osoba z odpowiednim przygotowaniem. Mimo przyznania tego rodzaju pomocy, odwołujący się nie chce z nich korzystać. Brak jest zatem podstaw do przyznania mu świadczenia pieniężnego na opłacenie tego rodzaju usług przez osoby trzecie (spłata kredytu zaciągniętego na ten cel). Poza tym, jak dowodził organ, nie ma podstaw do przyznania świadczenia pieniężnego na pokrycie kosztów usług opiekuńczych, skoro ustawa przewiduje je, jako odrębną formę pomocy osobom uprawnionym.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Z. W. podniósł, że decyzja Kolegium narusza "Konstytucję RP, ustawę o pomocy społecznej, ustawę o ochronie zdrowia psychicznego, kodeks postępowania administracyjnego , SKO itd.--.