Usytuowanie ściany w granicy działki należałoby traktować tak jak usytuowanie budynku ze ścianą w granicy działki, co w myśl par. 12 ust. 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 46 ze zm./ wymagałoby zgody właściciela działki sąsiedniej chyba, że zachodziłaby sytuacja określona w par. 12 ust. 8 rozporządzenia tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewidywałby usytuowanie budynku w granicy działki.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Teresy M. na decyzję Wojewody L. z dnia 23 sierpnia 1999 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Starosta Powiatu B. decyzją z dnia 28 czerwca 1999 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia Wacławie M. na przebudowę budynku mieszkalno-usługowego zlokalizowanego na działce nr 3367 położonej w G. przy ul. R. 10.
Wojewoda L., po rozpatrzeniu odwołania Teresy M., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ orzekł o utrzymaniu w mocy ww. decyzji organu I instancji przy następujących motywach:
Postępowanie wszczęto w dniu 27 października 1998 r. na wniosek Wacławy M. Decyzją z dnia 4 grudnia 1998 r. wydano pozwolenie na wykonanie zamierzonych robót. Na skutek odwołania Teresy M. decyzja ta została uchylona i sprawę przekazano organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
W związku ze zmienionym zamiarem inwestycyjnym Wacława M. ponownie złożyła wniosek, do którego dołączyła ostateczną decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, odpis z księgi wieczystej świadczący o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz projekt budowlany na przebudowę budynku.
Organ I instancji stwierdził, że dokumenty są kompletne. Zamierzenie inwestycyjne nie jest sprzeczne z ustaleniami planu zagospodarowania przestrzennego i jest zgodne z ostateczną decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Wobec spełnienia przez inwestorkę wymagań określonych w przepisach prawa organ I instancji słusznie postąpił wydając decyzję o pozwoleniu na budowę.
Przebudowa nie spowoduje istotnego ograniczenia w komunikacji wewnętrznej budynku, ponieważ istnieje inny dostęp do pomieszczeń skarżącej od strony drugiej klatki schodowej.
Teresa M. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, zarzucając niezgodność z prawem.
Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dotyczy rozbudowy budynku natomiast zaskarżona decyzja odnosi się do przebudowy tego budynku. Nadto decyzja dotycząca warunków zabudowy i zagospodarowania terenu została zaskarżona /II SA/Lu 210/99/ i sprawa dotychczas nie została rozpatrzona.
Budynek skarżącej i Wacławy M. stanowią zabudowę bliźniaczą.
Wacława M. dopuściła się samowoli budowlanej przez wybudowanie ściany dzielącej wejście na wyższą kondygnację budynku a obecnie w ramach pozwolenia na budowę chce tę samowolę zalegalizować.
Istniejąca zabudowa bliźniacza ma specyficzny charakter ponieważ wynika ze zgodnego uprzednio użytkowania budynków. Taras na parterze ma jeden ciąg i stanowił wejście do obydwu budynków. Na styku budynków znajduje się wspólna klatka schodowa prowadząca na piętro i strych. Zrealizowanie zamiarów inwestorki doprowadzi do sytuacji w której odcięty zostanie dostęp na wyższe kondygnacje.
Strona przeciwna w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaskarżonej decyzji.