Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Sieniuć (spr.) Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant St. sekretarz sądowy Dominika Człapińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi Z.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę. E.S.
Decyzją z dnia [...], Nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2017, poz. 2096 ze zm.), powoływanej dalej jako: "k.p.a.", utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Ł. z dnia [...], znak: [...], w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej.
Jak wynika z akt sprawy, Burmistrz Miasta Ł. decyzją z dnia [...], po ponownym rozpoznaniu sprawy w wyniku uchylenia wcześniejszej decyzji w toku kontroli instancyjnej, ustalił opłatę adiacencką w wysokości 4 868 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w Ł. przy ul. A oznaczonej nr ewid. 4309/6 o powierzchni 0,4057 ha, stanowiącej własność Z. P. na skutek stworzenia warunków do korzystania z nowo wybudowanej drogi - ulicy A. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ przywołał przepis art. 145, art. 146, art. 147 i art. 148 ust. 1 - 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2018 roku, poz. 2204 ze zm.), powoływanej dalej jako: "u.g.n.".
W odwołaniu od powyższej decyzji Z. P., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie naliczenia opłaty, wskazał, iż postępowanie zostało wszczęte po upływie 3 lat terminu ustawowego, licząc od daty wybudowania drogi. W ocenie odwołującego się, nowe postępowanie zostało wszczęte po uchyleniu poprzedniej decyzji o ustaleniu opłaty przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze i nie ma żadnych podstaw do uznania, że obecne jest kontynuacją poprzedniego, ponieważ nowe postępowanie toczy się z nowymi dowodami. Zarzuty wobec operatu szacunkowego zostały zgłoszone przed wydaniem decyzji i zdaniem odwołującego się nie zostały prawidłowo rozpatrzone. Istotnymi okolicznościami faktycznymi według odwołującego się jest wybudowanie w 2017 roku nasypu o wysokości 15 m obecnie obniżonego, z którego napływają na jego działkę duże ilości wód, podczas gdy wraz z drogą miało być wykonane odprowadzenie wód powierzchniowych z działki do kanalizacji deszczowej. Do szacunku przyjęto całą powierzchnię działki, podczas gdy według planu tylko część działki przeznaczono pod drogę miejską, a nadto w planie miejscowym wyłączono pas gruntu o szerokości 6 m z możliwości zabudowy od strony ul. A i od strony kanału Kostka. Ograniczenie zawarte w planie miejscowym spowodowało zmniejszenie szerokości działki do ok. 12,7 m, a tym samym stała się ona całkowicie nieużytkowa, ponieważ na takiej działce nie można prowadzić żadnej działalności, w związku z czym budowa drogi nie mogła spowodować wzrostu wartości działki (w skardze omyłkowo: "drogi"). Odwołujący się poniósł w wyniku budowy drogi znaczne koszty urządzenia zjazdu z drogi na działkę. W jego ocenie, nieprawdziwe jest twierdzenie Burmistrza Miasta Ł. o braku dojazdu do działki przed wybudowaniem ul. A, bowiem droga dojazdowa do działki biegła wzdłuż kanału Kostka. Z tej drogi korzystali rodzice odwołującego, co potwierdza załączone do odwołania oświadczenie byłego właściciela działki. Wartość działki została ustalona w oparciu o transakcje nieruchomości o innym przeznaczeniu, co oznacza, że rzeczoznawca majątkowy wadliwie ustalił nieruchomości porównawcze, co z kolei powoduje nieprzydatność operatu w sprawie. W konkluzji odwołujący się stwierdził, że jego działka straciła na wartości w wyniku wybudowania drogi, straciła przy tym walory użytkowe, w operacie rzeczoznawca majątkowy przyjął niewłaściwe nieruchomości porównawcze oraz przyjęto fałszywe założenie o braku dostępu do drogi publicznej przed wybudowaniem ulicy.