Dnia 11 stycznia 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Markiewicz (spr.), Asesor WSA Renata Kubot-Szustowska, Protokolant Referendarz Małgorzata Kowalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2006 roku sprawy ze skargi H. i M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej oddala skargę. -
Decyzjami z dnia [...] oraz [...] Zarząd Miasta S. ustalił opłatę adiacencką w wysokości 1,528 złotych oraz 603 złotych dla H. i M. P. z tytułu wzrostu wartości nieruchomości stanowiących ich własność położonych w S. przy ul. A działek o nr ewid. 46/01 oraz 77, spowodowanego wybudowaniem wodociągu.
Pismami z dnia [...] oraz [...] H. i M. P. wnieśli o zmianę lub uchylenie decyzji nakładających na nich obowiązek uiszczenia opłat adiacenckich w trybie art. 155 k.p.a. podnosząc, iż ustalenie i egzekwowanie opłat było bezprawne.
Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta S. odmówił zmiany decyzji w sprawie opłat adiacenckich w trybie art. 155 k.p.a.. Powyższa decyzja został utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...].
Wyrokiem z dnia 11 lutego 2005 roku w sprawie o sygn akt II SA/Łd 1675/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzje organów I oraz II instancji wydane w trybie art. 155 k.p.a. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia Sąd podkreślił, iż zgodnie z art.155 k. p. a. decyzja ostateczna, na mocy której strona nabyła prawo może być w każdym czasie za zgodą strony uchylona lub zmieniona przez organ administracji publicznej, który ją wydał lub przez organ wyższego stopnia, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się uchyleniu lub zmianie takiej decyzji i przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. Przedmiotem postępowania prowadzonego na podstawie art.155 k.p.a. jest ustalenie przesłanek do uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej. Nie może być uznana za zgodną z prawem decyzja wydana w trybie art. 155 k.p.a., przy wydaniu której organ ograniczył się wyłącznie do skontrolowania legalności decyzji objętej wnioskiem strony i zaniechał rozpoznania sprawy w świetle przesłanek do zmiany lub uchylenia decyzji, określonych w tym przepisie. W rozstrzyganej sprawie organy administracji publicznej obu instancji badały w zasadzie zgodność z prawem decyzji ustalających opłatę adiacencką. Rozważania organu sprowadzają się praktycznie do oceny legalności decyzji ustalających opłatę adiacencką. Sąd podkreślił, iż postępowanie prowadzone na podstawie art.155 k.p.a. może dotyczyć zarówno decyzji prawidłowych, jak i dotkniętych wadami niekwalifikowanymi, a więc wadami niedającymi podstaw do wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności. Istotą przepisu art. 155 k.p.a. jest możliwość wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji, które, pomimo że wydane zostały w zgodzie z przepisami prawa, to jednak kolidują z innymi wartościami, które mogą przemawiać za zmianą lub uchyleniem tychże decyzji. Samo stwierdzenie, iż decyzja ostateczna wydana została zgodnie z przepisami prawa nie uzasadnia odmowy jej zmiany. W ocenie Sądu organy orzekające obu instancji niedostatecznie rozważyły przesłanki określone w art.155 k.p.a. Jedną z przesłanek dopuszczalności wzruszenia decyzji w trybie art.155 k.p.a. stanowi "słuszny interes strony". Wprowadzenie przesłanki zgodności wzruszenia decyzji z interesem społecznym i interesem strony oznacza, iż organ administracji nie może w rozpoznaniu sprawy na podstawie tego przepisu nie ustosunkować się do celowości wzruszenia decyzji. Skarżący H. i M. P. już w pierwszym piśmie zawierającym wniosek o uchylenie decyzji w trybie art. 155 k.p.a. poruszyli kwestię niesprawiedliwości egzekwowania od nich opłaty adiacenckiej, a więc odwoływali się do swojego słusznego interesu. Organ I instancji niezwykle lakonicznie potraktował wniosek skarżących. Nie można przyjąć, że przesłanki z art.155 k.p.a. zostały w jakikolwiek sposób zbadane czy rozważone. W kolejnych pismach skarżący podnieśli szereg okoliczności, które wymagają wyjaśnienia i rozważenia, m.in. podkreślali, że wiele z nałożonych opłat umorzono, wiele osób nie obciążono opłatami, pomimo że ich działki również położone są w sąsiedztwie wodociągu. Niezależnie od tego, czy powyższe okoliczności wpłynęłyby na podjęte rozstrzygnięcie wymagały one rozważenia, gdyż mogą stanowić o istnieniu interesu społecznego czy słusznego interesu strony w rozumieniu art.155 k.p.a. Efekt tych rozważań winien znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu decyzji, które w ocenie sądu także cechowała wadliwość polegająca na pominięciu w nich uzasadnienia faktycznego oraz lakoniczności uzasadnienia prawnego, które nie nawiązywało do hipotezy przepisu prawa mającego w sprawie zastosowanie.