Nr [...] z dnia [...]. W uzasadnieniu, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych, organ stwierdził, iż do renty planistycznej nie mogą mieć zastosowania przepisy Ordynacji podatkowej z tego powodu, iż opłata nie ma swej podstawy w ustawie podatkowej. Zdaniem organu, zastosowanie do renty planistycznej przepisów Ordynacji podatkowej pozostaje w rażącej dysproporcji z przepisami ustawy o planowaniu oraz K.p.a. poprzez nieusprawiedliwione (rażąco wadliwe) przyjęcie i zmianę kwalifikacji podstaw rozstrzygnięcia. Organ dostrzegł pogląd judykatury, iż sankcji nieważności decyzji nie można zastosować w przypadku, gdy decyzja została wydana na podstawie przepisów, których stosowanie wymaga złożonego procesu wykładni i której wynik jest sporny. Jednocześnie jednak znał, że w tej sprawie nie zaistniała taka sytuacja, ponieważ, zdaniem organu, w dacie wydania kontrolowanej decyzji nie istniał problem rozbieżności w orzecznictwie na temat stosowania procedury administracyjnej w rozpatrywaniu tego rodzaju spraw i oczywiste było stosowanie przepisów k.p.a. Dla poparcia swych poglądów SKO powołało się również na wyrok NSA: "Rozbieżność orzecznictwa sądowego nie wyklucza sama przez się możliwości, że jeden z dwóch sprzecznych ze sobą poglądów wyrażonych w tym orzecznictwie, jest na tyle wadliwy, iż jego przyjęcie przez organ podatkowy stanowi rażące naruszenie prawa, o którym mowa w art. 247 §1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa" (wyrok z dnia 5 maja 2004 roku, FSK 2/2004, ONSA/WSA 2004/1/6).
Pełnomocnik S. S. zwrócił się do SKO w P. z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy na podstawie art. 127 § 3 k.p.a. podnosząc, iż w czasie wydania decyzji SKO z dnia [...] istniały rozbieżności w poglądach odnoszące się do stosowania przepisów K.p.a. bądź Ordynacji podatkowej w sprawach ustalania i pobierania renty planistycznej. Jednocześnie w treści wniosku wskazano, iż "nie można jako rażąco naruszającego prawa traktować rozstrzygnięcia wynikającego z odmiennej interpretacji danego przepisu, nawet jeśli później zostanie ona uznana za nieprawidłową".
SKO w P. po rozpatrzeniu wniosku S. S. decyzją z dnia [...] Nr [...] utrzymało w mocy decyzję własną z dnia [...] Nr [...]. Organ podtrzymał swoje stanowisko odnośnie braku rozbieżności w orzecznictwie co do stosowania procedury administracyjnej w dacie wydawania badanej decyzji z dnia [...]. SKO jeszcze raz podkreśliło, iż renta planistyczna nie odpowiada definicji podatku zawartej w art. 6 Ordynacji podatkowej i w związku z tym nie można do tej opłaty stosować przepisów tej ustawy. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, iż do rażącego naruszenia przepisu art. 37 ust. 3 w związku z ust. 4 ustawy o planowaniu doszło właśnie poprzez zastosowanie w przedmiotowej sprawie przepisów Ordynacji podatkowej w miejsce przepisów K.p.a.