Sprawa ze skargi na decyzję SKO w P. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia wysokości opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości
Sentencja

Dnia 23 stycznia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska, Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.), Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2009 roku przy udziale - - sprawy ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia wysokości opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...], Nr [...]; 2. zasądza od organu - Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. na rzecz skarżącego - S. S. kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. LS

Uzasadnienie strona 1/4

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją

Nr [...] z dnia [...] w wyniku rozpoznania odwołania S. S. uchyliło decyzję Prezydenta Miasta P. Nr [...] z dnia [...] w sprawie ustalenia wysokości opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanej zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (tzw. renty planistycznej) w stosunku do S. S. i umorzyło postępowanie w tej sprawie.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że postępowanie przed organem pierwszej instancji prowadzone było na podstawie przepisów k.p.a. a powinno być prowadzone na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) (w dalszej części zwanej Ordynacją podatkową). SKO stwierdziło, iż stosownie do treści art. 37 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) (w dalszej części zwanej ustawą o planowaniu) renta planistyczna może być pobrana w ciągu 5 lat od dnia, w którym miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana zaczęły obowiązywać. Zgodnie z przepisem art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego ustalającej wysokość tego zobowiązania. W konsekwencji powyższych ustaleń organ doszedł do wniosku, iż do pobrania renty planistycznej konieczne jest, aby decyzja ustalająca tę opłatę została wydana oraz doręczona stronie przed upływem pięcioletniego terminu określonego w ustawie o planowaniu. Uchwała Rady Miejskiej w P. Nr VIII/115/99 z dnia 25 lutego 1999 roku w sprawie zmiany fragmentów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Piotrkowa Trybunalskiego - ustalająca obowiązek pobrania renty planistycznej - weszła w życie w dniu 1 czerwca 1999 roku, decyzja ustalająca obowiązek zapłaty renty planistycznej w trybie ordynacji podatkowej winna zostać wydana najpóźniej w dniu 1 czerwca 2004 roku. Nierealne staje się zachowanie tego terminu zwazywszy na datę orzekania przez organ odwoławczy. W tej sytuacji SKO uznało za bezcelowe przekazywanie organowi pierwszej instancji sprawy do ponownego rozpoznania i umorzyło postępowanie jako bezprzedmiotowe wskutek przedawnienia uprawnienia do ustalenia renty planistycznej.

Pismem z dnia 6 grudnia 2007 roku znak: [...] Prezydent Miasta P. zwrócił się do SKO o rozważenie możliwości stwierdzenia nieważności decyzji SKO z dnia [...] ze względu na rażące naruszenie prawa. Wskutek powyższego pisma organ odwoławczy wszczął z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji własnej z dnia [...].

Decyzją z dnia [...] Nr [...] SKO w P. działając na podstawie art. 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. stwierdziło z urzędu nieważność decyzji własnej Nr [...] z dnia [...] uchylającej decyzję Prezydenta Miasta P.

Strona 1/4