Dnia 19 listopada 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Anna Łyżwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2015 roku sprawy ze skargi A Spółki z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy B. z dnia [...] nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz strony skarżącej A Spółki z o.o. z siedzibą w B. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. LS
Decyzją z dnia [...]r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 267 ze zm.), powoływanej dalej jako "k.p.a." - oraz art. 71 ust. 2 pkt 2, art. 72 ust. 1 pkt 1 i art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (tekst jednolity Dz.U. z 2013r., poz. 1235 ze zm.), po rozpoznaniu odwołania S. S., właściciela P.W.P.U.H. "A" - utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy B. z dnia [...]r., nr [...], odmawiającą S. S., prowadzącemu działalność gospodarczą, pod wskazana wyżej firma, wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizacje przedsięwzięcia, polegającego na budowie siłowni wiatrowej (OZE) w miejscowości B., gmina B. (działka nr ewid. 86/1), z uwagi na sprzeczność planowanego przedsięwzięcia z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że w złożonym odwołaniu S. S. - właściciel P.W.P.U.H "A" wniósł o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Zdaniem odwołującego się, zaskarżona decyzja jest wadliwa z uwagi na naruszenie lub złą interpretację obowiązujących przepisów i w związku z tym powinna być uchylona. Organ pierwszej instancji błędnie bowiem ustalił stan faktyczny, gdyż uznał, że występuje niezgodność planowanego przedsięwzięcia z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ponadto organ powołał się na zapisy, powstałe w wyniku przyjęcia Uchwały Rady Gminy B. Nr [...] z dnia [...]r. w sposób odmienny opisującej przeznaczenie działki, na której planowana jest inwestycja, niż przedstawiony inwestorowi z datą 30 marca 2015r. "Wypis z planu zagospodarowania Gminy B." (znak sprawy: [...]). Przyczyny, dla których w obrocie prawnym funkcjonują dwa załączniki do uchwały Rady Gminy, w różny sposób definiujące przeznaczenie tego samego terenu w planie zagospodarowania przestrzennego w tym samym czasie, wymagają, zdaniem odwołującego, wyjaśnienia. Z punktu widzenia inwestora wprowadzają stan niepewności co do możliwości inwestycyjnych na danym terenie. Dokument późniejszy wskazuje na inny zapis m.p.z.p., który, zdaniem inwestora jest korzystniejszy dla zamierzenia inwestycyjnego. Odwołujący się uważa, że obowiązujący zapis m.p.z.p., przewidujący na tym terenie lokalizację usług, komunikacji samochodowej i zaplecza technicznego, z uciążliwością nie przekraczającą granic terenu nie wyklucza budowli, której charakterystyka została przedstawiona na karcie informacyjnej złożonej wraz z wnioskiem o wydanie decyzji. Planowana budowla to siłownia wiatrowa, o lokalnym znaczeniu (zasilenie w energię elektryczną zakładu produkcyjnego firmy "A"), o całkowicie innej konstrukcji w stosunku do znanych ferm wiatrowych, których konstrukcje wzbudzają wiele zastrzeżeń lokalnych społeczności, co nie ma miejsca w tym przypadku. Tzw. pionowa siłownia wiatrowa inż. Piskorza jest innowacyjnym rozwiązaniem technicznym na skalę światową. Siłownie wiatrowe w orzecznictwie sądowym klasyfikowane są jako urządzenia infrastruktury technicznej i jako takie stanowią funkcję uzupełniającą zarówno dla terenów usług "U" jak i terenów obsługi komunikacji samochodowej "KS" w przedmiotowym planie zagospodarowania przestrzennego. Ponadto, co wyraźnie wskazano w Karcie informacyjnej przedsięwzięcia, wytwarzanie energii elektrycznej następować ma na potrzeby istniejącego już zakładu produkcyjnego, z możliwością jedynie komercyjnego jej wykorzystania na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 20 lutego 2015r. o odnawialnych źródłach energii (Dz.U. z 2015r., poz. 478). Takie przeznaczenie siłowni wiatrowej podkreśla jej charakter jako infrastruktury technicznej. Plany zagospodarowania przestrzennego, uchwalane jeszcze w końcu XX wieku, nie przewidywały możliwości budowy siłowni wiatrowych o takich parametrach i rozwiązaniach technicznych, zarówno z przyczyn technicznych (takie urządzenia wówczas nie występowały) jak i prawnych (przepisy dotyczące urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii zostały wprowadzone dopiero w zmianach do ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - art. 10 ust. 2a, art. 15 ust.3 pkt 3a (tekst jednolity Dz.U. z 2015r., poz.199 ze zm.). Odwołujący zaznaczył także, że jest to sprzeczne z zaleceniami Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. (L 140/16 Dz.U. Unii Europejskiej 5.6.2009). Preambuła w p.(41) i (43) zobowiązuje państwa członkowskie do podjęcia działań umożliwiających angażowanie poszczególnych obywateli w wytwarzanie energii elektrycznej z OZE. Art. 13, p. l a i l c określają sposób realizacji tego celu poprzez właściwe planowanie przestrzenne oraz przyspieszenie procedur administracyjnych. Zatem, jeśli zapisy obowiązującego p.z.p. nie zawierają wyraźnych zakazów realizacji tego typu obiektów, to nie można odmówić wydania decyzji powołując się na cyt: "...niezgodność ..." zamierzenia z m.p.z.p.