Dnia 9 lutego 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska, Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Protokolant Sekretarz sądowy Izabela Bielińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2018 roku sprawy ze skargi A z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji z siedzibą w R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości oddala skargę. LS
Starosta [...], wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, decyzją z dnia [...] nr [...], na podstawie art. 124 ust. 1, ust. 1b, ust. 2, ust. 3, ust. 4, ust. 6 i ust. 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, orzekł o ograniczeniu na rzecz B S.A. w K. sposobu korzystania ze stanowiącej własność A Sp. z o.o. nieruchomości położonej w O. przy ul. C 15b, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 68/3 o powierzchni całkowitej 2,7062 ha poprzez zezwolenie na budowę kabla światłowodowego w rurociągu kablowym do stacji bazowej D S.A. na działce nr 68/3, o obszarze zajęcia 93,9 m2 zgodnie z mapą stanowiącą załącznik do pisma B S.A. w K. z dnia 29 czerwca 2016 r., stanowiącego uzupełnienie wniosku z dnia 18 marca 2016 r. Jednocześnie zobowiązano B S.A. w K. do dokonania czynności opisanych w sentencji decyzji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji przywołał czynności wskazujące, że rokowania przeprowadzone pomiędzy właścicielem nieruchomości a podmiotem ubiegającym się o zezwolenie na przeprowadzenie inwestycji nie przyniosły oczekiwanego rezultatu. Organ I instancji w dalszej części uzasadnienia wyjaśnił, że planowane przyłącze światłowodowe do stacji bazowej D S.A. można uznać za infrastrukturę telekomunikacyjną o nieznacznym oddziaływaniu, dla której nie jest wymagane uzyskanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniesiono ponadto, że decyzja została wydana zgodnie z art. 124 ust. 1b u.g.n. po uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Komunikacji Elektronicznej (postanowienie nr [...] z dnia [...] listopada 2016 r.). Mając na uwadze powyższe organ I instancji uznał, że zasadnym jest ograniczenie sposobu korzystania z przedmiotowej nieruchomości poprzez wydanie pozwolenia na budowę kabla światłowodowego w rurociągu kablowym do stacji D S.A.
Odwołanie od decyzji złożyła A Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w R. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie: art. 124 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami poprzez wydanie decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości należącej do odwołującego, art. 124 ust. 1 w zw. z art. 118 u.g.n. poprzez nieprzeprowadzenie w toku postępowania rozprawy administracyjnej oraz art. 124 ust. 3 u.g.n. poprzez nieprzeprowadzenie rokowań z odwołującym się. W związku z powyższym wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu odwołania wskazano, że w toku postępowania dochodziło do nieprawidłowych, a przez to nieskutecznych doręczeń pism, w tym samej decyzji. Powołując się na art. 44 K.p.a. stwierdzono, że gdy przesyłki nie można doręczyć w sposób przewidziany art. 42 i 43 K.p.a., należy ją doręczyć stosując metodę tzw. "podwójnego awizowania", które jest równoznaczne z doręczeniem przesyłki stronie. Odwołujący przywołał numery przesyłek, które w jego ocenie zostały doręczone prawidłowo przez podwójne awizowanie oraz nr przesyłki doręczonej w jego ocenie nieprawidłowo, zawierającej decyzję organu I instancji. Jednocześnie zwrócono uwagę, że C. N. pełni rolę likwidatora odwołującego, w związku z powyższym zawiadamianie go o postępowaniu jako osoby fizycznej należy uznać za pomyłkę. Niezależnie od powyższego wskazano w odwołaniu, że C. N. od początku nie wyrażał zgody na budowę kabla światłowodowego w rurociągu kablowym. W związku z tym zarzucono organowi I instancji jakoby w ogóle nie brał pod uwagę tego stanowiska, a także nie rozważono czy w tym konkretnym przypadku należy przyznać prymat interesowi publicznemu nad prywatnym interesem właściciela nieruchomości oraz jakie przemawiają za tym okoliczności. Poza tym odwołujący zaznaczył, że stosownie do treści art. 124 ust. 1 u.g.n. Starosta nie jest zobligowany do wydania decyzji o ograniczeniu sposobu korzystania z nieruchomości, a jedynie może wydać taką decyzję. Uznaniowy charakter decyzji Starosty daje w ocenie odwołującego szersze możliwości działania i głębszego "pochylenia się" nad sprawą czego Starosta nie uczynił. W odwołaniu wskazano również, że w sprawie nie była wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, która mogłaby w tym zakresie stanowić swoisty "przedsąd" polegający na tym, że organy administracji przesądziły o potrzebie realizowania interesu publicznego kosztem interesu właściciela nieruchomości. Podniesiono przy tym, że stacja bazowa firmy D S.A., do której miałby być doprowadzony kabel światłowodowy znajduje się na nieruchomości wskazanej w decyzji w oparciu o umowę dzierżawy z dnia 7 kwietnia 2015 r., która została zawarta na okres 10 lat, zaś właściciel nie ma jakiegokolwiek zamiaru dalszego przedłużania tejże umowy dzierżawy. Ponadto wskazano, że Starosta nie wyznaczył rozprawy administracyjnej do czego był zobowiązany mocą art. 118 u.g.n. Uzasadniając zarzut naruszenia art. 124 ust. 3 u.g.n. wskazano, że udzielenie zezwolenia powinno być poprzedzone rokowaniami między właścicielem, a osobą zamierzającą wystąpić z wnioskiem. Osobą przystępującą do rokowań nie był jednak przyszły wnioskodawca, a spółka E. Ponadto, korespondencja kierowana była do C. N. osobiście, na zupełnie inny adres niż ten wskazany w KRS odwołującego. Co więcej, korespondencja ograniczyła się do wystąpienia ze strony E Sp. z o.o. z prośbą o wyrażenie zgody na budowę, nie szła natomiast za tym jakakolwiek propozycja zadośćuczynienia za doznane w związku z tym ograniczenia.