Decyzja o umorzeniu postępowania administracyjnego w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości, wydana na podstawie art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 17 poz. 163 ze zm./, jest wyłączona spod weryfikacji w postępowaniu odwoławczym.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał z przyczyn formalnych zasadność skargi Edmunda K. na decyzję Wojewody K. z dnia 12 kwietnia 1996 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w zakresie rozgraniczenia nieruchomości i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził od Wojewody K. na rzecz skarżącego dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Decyzją z dnia 26 lutego 1996 r. (...), wydaną na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163/, Kierownik Urzędu Rejonowego w K. umorzył postępowanie rozgraniczeniowe nieruchomości położonej we wsi D., gmina Ż., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 70, stanowiącej własność Stanisława i Zofii M. z nieruchomościami należącymi do Zygmunta K. /działka nr 63/, Eugeniusza i Zofii M. /działka nr 69/, Stefana K. /działka nr 71/ i Zarządu Dróg Publicznych w K. /działka nr 111/. W uzasadnieniu decyzji podniesiono, iż w dniu 19 grudnia 1995 r. geodeta uprawniony Jerzy K. dokonał ponownie czynności ustalenia granic. Przeprowadzone czynności nie przyniosły pozytywnego rezultatu, gdyż strony nie zawarły ugody i nie wyraziły zgody na przebieg granicy.
Od powyższej decyzji wniósł odwołanie Edmund K. zarzucając, iż umorzenie postępowania nie przywraca naruszonego stanu posiadania. Odwołujący się podał, iż właściciel działki nr 70 Stanisław M. przy stawianiu ogrodzenia betonowego przesunął dwa słupki graniczne, a tym samym naruszył jego własność. Edmund K. wniósł o przywrócenie poprzedniego stanu posiadania.
Wojewoda K. decyzją z dnia 12 kwietnia 1996 r. (...) na podstawie art. 34 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163/ i art. 138 par. 1 Kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, iż odwołanie Edmunda K. nie jest zasadne, gdyż Kierownik Urzędu Rejonowego w K., wydając decyzję z dnia 26 lutego 1996 r. o umorzeniu postępowania administracyjnego w celu przekazania sprawy do rozpatrzenia sądowi, działał zgodnie z. art. 34 ust. 1 i 2 powołanej wyżej ustawy. Przepis ten stanowi, że jeżeli w razie sporu co do przebiegu linii granicznych nie dojdzie do zawarcia ugody geodeta tymczasowo utrwala punkty graniczne według ostatniego stanu spokojnego posiadania, dokumentów i wskazań stron, oznacza je na szkicu granicznym, sporządza opinię i całość, dokumentacji przekazuje właściwemu terenowemu organowi administracji państwowej stopnia podstawowego, który to organ umarza postępowanie administracyjne i przekazuje sprawę z urzędu do rozpatrzenia sądowi.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Edmund K. zarzucił, iż decyzja organu II instancji jest myląca, ponieważ organ odwoławczy przytoczył przepis o tymczasowym utrwaleniu przez geodetę punktów granicznych według ostatniego stanu spokojnego posiadania, podczas gdy obecna granica została ustalona przez Stanisława M. w sposób naruszający prawo. Obecna granica nie oddaje więc stanu ostatniego spokojnego posiadania a jedynie bezprawie dokonane przez sąsiada. Skarżący wniósł o ponowne ustalenie granic w sposób przywracający poprzedni stan jego posiadania.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej odrzucenie wywodząc jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dodatkowo podał, iż Kierownik Urzędu Rejonowego w K. pismem z dnia 18 czerwca 1996 r. przekazał sprawę wraz z aktami do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w K.