Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA E. Markiewicz, Sędziowie : Sędzia NSA G. Szkudlarek (spr.), Sędzia NSA T. Zbrojewski, Protokolant asystent sędziego K. Orzechowska, po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania oddala skargę. -
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], Nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], Nr [...] (znak: [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]; [...]) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...], po rozpatrzeniu wniosku Polskiej Telefonii Komórkowej A, ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej przewidzianej do realizacji w Ł. przy ul. A 75 (działka nr 71/1). Inwestycja miała obejmować budowę wieży o wysokości 40 m, dla zainstalowania 6 anten sektorowych i 1 anteny radiolinii, kontenera technologicznego oraz przyłącza energetycznego. W uzasadnieniu decyzji organ podał, iż zgłoszona inwestycja poddana została procedurze dotyczącej inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska naturalnego. Na podstawie postanowienia [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] (Nr [...]) i stanowiska Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Miasta Ł. inwestor opracował raport oddziaływania przedmiotowej inwestycji na środowisko. Raport, jak i projekt decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu zostały zaakceptowane przez te organy. W świetle stanowisk powyższych organów inwestycja nie będzie stwarzać zagrożenia dla zdrowia ludzi. Urządzenia stacji nie wymagają doprowadzenia wody i odprowadzenia ścieków, nie będą też wytwarzać substancji zanieczyszczających powietrze atmosferyczne, urządzenia klimatyzacyjne nie będą źródłem hałasu istotnym z punktu widzenia ochrony środowiska i nie będą miały wpływu na pogorszenie klimatu atmosferycznego otoczenia stacji, odpady niebezpieczne i złom metalowy będą utylizowane przez specjalistyczną firmę. Obszary, w których mogą wystąpić poziomy elektromagnetycznego promieniowania niejonizującego o wartościach wyższych od dopuszczalnych mogą wystąpić na wysokości powyżej 35,8 m w zasięgu maksymalnie 29 m i będą niedostępne dla ludzi. Zarzut zgłoszony w toku postępowania przez R. J., a dotyczący tego, iż w wyniku zrealizowanego przedsięwzięcia obniży się wartość jego nieruchomości, w świetle przedstawionej argumentacji, jest niemerytoryczny.
W odwołaniu od powyższej decyzji R. J. wniósł o uchylenie decyzji i umorzenie postępowania lub o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. W motywach wyjaśnił, że kwestionowane rozstrzygnięcie zostało podjęte z rażącym naruszeniem prawa oraz że dowody i przesłanki, na których oparł się organ są fałszywe. W szczególności plan zagospodarowania przestrzennego stanowi podstawę do wydania kilkudziesięciu pozwoleń i zlokalizowania w odległości ok. 60 m od planowanej inwestycji osiedla mieszkaniowego "M.". Organy sanitarne zarówno I, jak i II instancji nie zauważyły odległości inwestycji od osiedla. Na rozstrzygnięcie organów nadzoru sanitarnego odwołujący się złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Z uwagi na zaniedbania urzędników zwrócił się z wnioskiem o zbadanie sprawy do Prokuratury Apelacyjnej w Ł. czy w przedmiotowej sprawie nie zaistniało przestępstwo urzędnicze. W konkluzji odwołujący się podał, iż w sprawie nie przeprowadzono konsultacji społecznych.