Dnia 16 grudnia 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska, Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.), , Protokolant Sekretarz sądowy Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2016 roku sprawy ze skarg M. W., A. S. oraz Gminy Miasto B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt wydzielony pod drogi publiczne oddala skargi. LS
Decyzją z dnia [...] Wojewoda [...], po rozpatrzeniu odwołań M. W. i A. S. oraz Prezydenta Miasta B., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267- w dalszej części uzasadnienia przywoływana jako: k.p.a.), utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] w przedmiocie ustalenia na rzecz M. W. i A. S. odszkodowania na kwotę 764 008zł za grunt wydzielony pod drogi publiczne, w wysokości po 382 004zł zgodnie z udziałem w ½ części.
Jak wynika z akt sprawy, wnioskiem z dnia 7 stycznia 2015 r. A. S. i M. W. wystąpiły o ustalenie i wypłatę odszkodowania, na podstawie art. 98 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. poz. 1774 ze zm., dalej jako: ustawa), za działki oznaczone nr: 38/13 o pow. 0,4397 ha, 38/29 o pow. 0,9334 ha, 38/32 o pow. 0,0540 ha, 38/37 o pow. 0,0532 ha, 40/9 o pow. 0,5125 ha i nr 232/1 o pow. 0,0328 ha, położone w obrębie [...] miasta B..
Decyzją z dnia [...] Starosta [...], na podstawie art. 98 ust.3, art. 129, art. 130, art. 132 i art. 134 ustawy oraz art. 104 i 107 k.p.a. orzekł o odszkodowaniu na rzecz A. S. i M. W. za ww. działki, wydzielone pod drogi publiczne decyzją Prezydenta Miasta B. z dnia [...] i zobowiązał Prezydenta Miasta B. do wypłaty należnego stronom odszkodowania.
W uzasadnieniu decyzji podano, że zgromadzone w sprawie dokumenty wskazują na próbę przeprowadzenia pisemnych negocjacji pomiędzy dotychczasowymi właścicielkami a Prezydentem Miasta B. w sprawie wysokości, zasad i terminu wypłaty odszkodowania za nieruchomość o łącznej pow. 2,0256 ha. Ostatecznie jednak porozumienie pomiędzy stronami nie zostało zawarte. W związku z powyższym na potrzeby prowadzonego postępowania wykonane zostały operaty szacunkowe przez rzeczoznawców majątkowych R. K. i M. B.. Starosta [...] ocenił, iż przedłożone wyceny przedmiotowych nieruchomości zostały wykonane prawidłowo.
Z decyzją tą nie zgodził się Prezydent Miasta B. i wniósł odwołanie. Podniósł, iż określone w operatach szacunkowych wartości zostały znacznie zawyżone, a baza transakcji porównawczych została dobrana niewłaściwie. Uzasadnił, iż pomimo wskazania "trzech transakcji drogowych dotyczących nieruchomości z miasta i gminy B. rzeczoznawcy uznali, iż podlegają one odrzuceniu jako nieprzydatne, przesądzając o przyjęciu do wyliczeń wartości 22 transakcji spoza rynku lokalnego. (...) Brak uwzględnienia w próbce reprezentatywnej wskazanych (...) transakcji skutkuje zawyżeniem ceny średniej stanowiącej podstawę obliczenia wartości rynkowych poszczególnych działek".
Odwołanie złożyły również M. W. i A. S., zarzucając naruszenie art. 134 ustawy poprzez błędną wykładnię tego przepisu polegającą na przyjęciu, że zobowiązuje on organ do ustalenia odszkodowania w wysokości wynikającej z wyceny nieruchomości dokonanej przez biegłego z wykluczeniem powiększenia odszkodowania o kwotę należnego podatku od towarów i usług. Zarzuciły, iż wycena nieruchomości została dokonana z pominięciem m.in. podatku od towarów i usług według wartości netto, a o takim sposobie wyceny rozstrzygają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzenia operatu szacunkowego. Jednocześnie ustawa o cenach stanowi, że w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług. Podatek jest cenotwórczy. Już pominięcie go w wycenie nieruchomości powoduje, że cena netto nie oddaje wartości rynkowej, skoro niektóre nieruchomości wzięte do ustalenia ceny rynkowej zawierały ten podatek. Dodatkowe obciążenie strony obowiązkiem zapłaty podatku od towarów i usług od ustalonej w decyzji wartości odszkodowania powoduje, że strona której odszkodowanie ma być wypłacone ma dwukrotnie pomniejszone odszkodowanie o wartość podatku od towarów i usług. Raz ma to miejsce przy przyjęciu ceny rynkowej bez podatku od towarów i usług, drugi raz przez ustalenie odszkodowanie według wartości netto, przy obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług od tego odszkodowania. Jednolite zasady ustalania odszkodowania nie mogą prowadzić do nierównego traktowania podmiotów wobec prawa. Podatnik podatku od towarów i usług jest w znacznie gorszej sytuacji niż podmiot, który otrzymuje odszkodowanie, a nie jest podatnikiem podatku VAT.