Dnia 10 stycznia 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2017 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 29 grudnia 2014 roku nr III/41/14 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi - oddala skargę. LS
A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę kwestionując § 5 pkt 8 lit. c uchwały Nr III/41/14 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 29 grudnia 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w rejonie ulic: Prezydenta G. N., Williama Lindleya, Wodnej, Juliana Tuwima i Henryka Sienkiewicza.
Strona skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego:
- art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. w sprawie wspierania rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych poprzez niezastosowanie i uchwalenie § 5 pkt. 8 lit. c uchwały, który ustanawiając zakaz lokalizacji masztów telekomunikacyjnych za wyjątkiem umieszczanych na dachach budynków o wysokości powyżej 25m, w sposób rażący naruszają ww. przepis ustawy;
- art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji RP w związku z art. 4 ust. 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz art. 4 ust. 1 i art. 15 ust. 2 pkt 10 w związku z art. 1 ust. 2 pkt 10 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uchwalenie § 5 pkt. 8 lit. c uchwały z pominięciem regulacji rangi konstytucyjnej i ustawowej, dotyczących zasad tworzenia aktów prawa miejscowego oraz pominięciem intencji ustawodawcy dotyczących znaczenia infrastruktury telekomunikacyjnej dla społeczności lokalnej;
- art. 20, art. 22, art. 32 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji oraz art. 6 ust. 1 i art. 64 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w związku z art. 10 ust. 1 ustawy Prawo telekomunikacyjne poprzez ich niezastosowanie i w rezultacie uznanie, ze dopuszczalne jest ograniczenie na obszarze objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego rozwoju sieci telekomunikacyjnej do wyłącznie istniejących antenowych konstrukcji wsporczych, w tym m.in. już istniejącej na dachu tego samego budynku przy ul. A nr 68/70 stacji bazowej innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, z jednoczesnym ograniczeniem możliwości montażu nowych elementów sieci telefonii komórkowej do dachów budynków o arbitralnie ustalonej wysokości 25m, co w rezultacie powoduje bezprawne ograniczenie stronie skarżącej możliwości prowadzenia na tym terenie działalności telekomunikacyjnej pozwalającej na świadczenie usług bezprzewodowych za pomocą stacji bazowych wykorzystujących technologię połączeń radiowych, jak również dyskryminuje ją w stosunku do przedsiębiorców świadczących usługi telekomunikacyjne za pomocą już istniejących stacji bazowych, w tym m.in. na dachach budynków o wysokości poniżej 25m.
Wskazując na powyższe naruszenia strona wniosła o stwierdzenie nieważności § 5 pkt 8 lit. c uchwały i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu strona podniosła również, że pismem z dnia 23 czerwca 2016 r. (doręczonym organowi dnia 28 czerwca 2016 r.) wezwała Radę Miasta Łodzi do usunięcia naruszenia prawa poprzez usunięcie z obrotu prawnego § 5 pkt. 8 lit. c uchwały Nr III/41/14 Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 29 grudnia 2014 r. zaznaczając, że do dnia wniesienia skargi strona nie otrzymała odpowiedzi od organu.