Dnia 17 sierpnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Sędzia NSA Anna Stępień Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2011 roku sprawy ze skargi J. Z. na uchwałę Rady Gminy L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w obrębach geodezyjnych [...], [...], [...] i [...] w Gminie L. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części § 21 pkt 12e w zakresie ustalającym obsługę komunikacyjną terenu oznaczonego na rysunku planu symbolem 6MN drogą o symbolu 01KDP; 2. oddala skargę w pozostałej części; 3. zasądza od Rady Gminy L. na rzecz skarżącego J. Z. kwotę 540 (pięćset czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego; 4. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w zakresie określonym w pkt 1 do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
J. Z. wniósł skargę do sądu administracyjnego na uchwałę Nr [...] Rady Gminy L. z dnia [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w obrębach geodezyjnych Z., S., S. i A. w Gminie L.
Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, Rada Gminy L. podjęła w dniu [...] uchwałę Nr [...] w sprawie przystąpienia do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w obrębie geodezyjnym L. w Gminie L. W podstawie prawnej rozstrzygnięcia organ powołał przepis art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 roku Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 14 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).
W dniu [...] Rada Gminy L. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w obrębach geodezyjnych Z., S., S. i A. w Gminie L. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym oraz art. 20 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W dniu 15 marca 2011 roku J. Z. skierował do organu, Rady Gminy L., na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego w wyniku podjęcia w dniu [...] uchwały Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zdaniem strony, uchwała jest sprzeczna z treścią art. 1 ust. 2 pkt 1, 2, 6 i 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, bowiem w uchwale przewidziano budowę drogi gminnej (oznaczonej symbolem 01KDP) mającą na celu obsługę terenu oznaczonego symbolem 6MN. Droga zaplanowana została na działce Nr ewid. [...] powstałej z połączenia działek Nr ewid. [...] i [...], będącej własnością J. i D. Z. Droga, zgodnie z uchwałą, ma przebiegać wzdłuż budynku mieszkalnego zlokalizowanego na działce Nr ewid. [...]. W związku z planowaną drogą ustalono także nieprzekraczalną linię zabudowy dla działki Nr ewid. [...], która przebiega przez środek domu mieszkalnego oraz przez jeden z budynków gospodarczych. Droga kończy swój bieg w środku niezabudowanej działki Nr ewid. [...]. Wszystkie działki, które miałyby być obsługiwane przez powstałą drogę, czyli działki o Nr ewid. [...],[...] i [...] są niezabudowane i stanowią własność małżonków Z. Właściciele nieruchomości, planując rozbudowę budynku mieszkalnego, uzyskali decyzję o warunkach zabudowy i zlecili przygotowanie projektu budowlanego planując wystąpienie o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Tymczasem, planowana droga i będąca jej wynikiem nieprzekraczalna linia zabudowy uniemożliwia rozbudowę domu mieszkalnego, a nadto abstrahuje od walorów ekonomicznych przestrzeni i prawa własności. Poprzez zaplanowanie drogi, zagospodarowanie działek Nr ewid. [...] i [...] jest wręcz niemożliwe. W konkluzji autor wezwania podniósł, iż treść uchwały w zakresie lokalizacji drogi nie została poprzedzona analizą w zakresie najbardziej optymalnego jej przebiegu, bowiem przeznaczenie gruntów na cele publiczne powinno odbywać się z zachowaniem zasady proporcjonalności, co było wielokrotnie podkreślane w orzecznictwie sądów administracyjnych.