Dnia 6 czerwca 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA: Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (spr.), Sędziowie Sędzia NSA: Janusz Nowacki, Asesor WSA: Renata Kubot-Szustowska, Protokolant Referendarz sądowy: Leszek Foryś, po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2005 roku na rozprawie sprawy ze skargi B. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] Nr [...] (znak: [...]) w przedmiocie wstrzymania prowadzenia robót budowlanych przy rozbudowie i modernizacji budynku mieszkalnego 1. stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. na rzecz B. K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
B. K. powiadomiła pismem z dnia 14 sierpnia 2003 r. Urząd Gminy N. o samowolnym rozpoczęciu robót przy rozbudowie i modernizacji istniejącego budynku mieszkalnego. Po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu postępowania Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla Powiatu [...] w dniu 13 maja 2004 r. postanowił na podstawie art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r., nr 207,poz. 2016 z późn.zm., powoływanej dalej jako Prawo budowlane) wstrzymać prowadzenie robót budowlanych przy rozbudowie i modernizacji budynku mieszkalnego we wsi D. nr 19, gmina N. i nałożył na B. K. obowiązek przedłożenia w terminie do 31 sierpnia 2004 r. dokumentów - inwentaryzacji budowlanej wykonanych robót budowlanych wraz z orzeczeniem technicznym, projektu zagospodarowania terenu działki, zaświadczenia z Urzędu Gminy o zgodności obiektu z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nakazał także zabezpieczyć obiekt przed wpływem warunków atmosferycznych i dostępem osób trzecich. Ustalił, iż strona nie podjęła starań o uzyskanie pozwolenia na budowę, bowiem nie chciała zlecić wykonania mapy do celów projektowych z aktualnie naniesionymi granicami nieruchomości, kwestionowanymi przez nią w toku toczącego się postępowania cywilnego o ustalenie granic nieruchomości, stanowiącej jej własność. Uważała bowiem, iż sporządzenie takiej mapy pośrednio sugerowałoby zaakceptowanie przez nią obecnego przebiegu granic. Zmuszona zaś była do podjęcia prac budowlanych z uwagi na zły stan budynku. Organ nadzoru budowlanego wskazał, iż obowiązujące przepisy ustawy Prawo budowlane nie rozstrzygają kwestii własności gruntu i przebiegu granic. Jako warunek wydania pozwolenia na budowę przewidują złożenie wniosku o jego wydanie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz złożenie oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Wymagania te strona mogła spełnić mimo trwającego postępowania cywilnego, dotyczącego ustalenia granic nieruchomości. Samowolne rozpoczęcie budowy stanowi zaś naruszenie art. 48 ust. 2 Prawa budowlanego i skutkuje koniecznością - przed zatwierdzeniem projektu budowlanego i udzieleniem pozwolenia na wznowienie robót - wydania postanowienia o ustanowieniu opłaty legalizacyjnej, a w przypadku niespełnienia w oznaczonym terminie nałożonego obowiązku - nakazaniem rozbiórki znajdującego się w budowie obiektu.
W zażaleniu na to postanowienie B. K. podniosła, iż nie wykonała nałożonych na nią obowiązków, bowiem w jej ocenie nałożono je na nią niesłusznie. To przepisy Prawa budowlanego przyczyniły się do sfałszowania granic działki i aktów scalenia. Nie mogła, z uwagi na stan budynku czekać dłużej na wyjaśnienie kwestii granic nieruchomości, uważała też, iż wydanie pozwolenia na budowę na podstawie sfałszowanych w jej ocenie dokumentów ( dokumentacji sporządzonej w 1994 r.) jest przestępstwem. Jeżeli przepisy Prawa budowlanego nie rozstrzygają kwestii własnościowych, to ustawa ta winna być ponownie przedmiotem oceny Trybunału Konstytucyjnego. Podniosła także, iż obecny stan budynku winien być uwzględniony przy rozpoznawaniu sprawy.