Dnia 5 grudnia 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant Specjalista Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2017 roku sprawy ze skargi A. K. i M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości oddala skargę. a.tp.
Pismem z dnia 5 listopada 2013 r. A. K. i M. K. wnieśli o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy S. [...]r. nr [...] zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości położonej w miejscowości M. gmina S. nr ew. 504/3 o pow. 1,3031 ha i 506/3 o pow. 1,1730 ha, stanowiącej w chwili podziału własność K. K. i oraz M. i J. małż. F. Wnioskodawcy rażącego naruszenia prawa upatrują w błędnym, w ich ocenie, oznaczeniu jednej z działek nr ew. 878, która powstała w wyniku podziału nieruchomości z przeznaczeniem na drogę wewnętrzną. Wnioskodawcy podkreślili, że w miejscowym planie zagospodarowania przewidziano drogę publiczną o nr 7KD i nazwa drogi w tym planie "ulica dojazdowa wewnętrzna" nie ma w tym przypadku prawnego znaczenia. Ich zdaniem w przypadku wewnętrznej drogi dojazdowej istniałby symbol 7 KDW. Powołano się przy tym na przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. nr 164, poz. 1587), w którym zostały określone podstawowe barwne oznaczenia graficzne i literowe dotyczące przeznaczenia terenów, które należy stosować na rysunku planu przestrzennego. W załączniku nr 1 do rozporządzenia "tereny komunikacji" tereny dróg publicznych oznaczone są symbolem KD natomiast tereny dróg wewnętrznych oznaczone są symbolem KDW. Wnioskodawcy wskazali, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nakazywała przejęcie działki o nr 878 z mocy prawa na własność gminy, a to nie nastąpiło, tym samym stwierdzili, że decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Działka ta jest pierwszoplanową przeszkodą w sprzedaży ich nieruchomości, w uzyskaniu pozwolenia na budowę, do czego mają prawo z uwagi na treść miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i na zatwierdzenie podziału ich nieruchomości decyzją Wójta Gminy S. z dnia [...] nr [...].
Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. odmówiło wszczęcia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji podziałowej.
W wyniku złożonego przez pełnomocnika wnioskodawców wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. postanowieniem z dnia [...] nr [...] utrzymało w mocy własne postanowienie odmawiające wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji podziałowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2014 r., sygn. akt II SA/Łd 348/14, po rozpatrzeniu skargi wniesionej na powyższe postanowienie, uchylił postanowienia organu wydane w I i II instancji, a Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 27 października 2016 r., sygn. akt I OSK 2989/14, oddalił skargę kasacyjną od wyroku Sądu I instancji.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., na podstawie art. 157 § 1, art. 158 § 1 i art. 156 § 1 pkt 2 w związku z art. 28 K.p.a., odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy S. z dnia [...] nr [...]. Organ wyjaśnił, że decyzją Wójta Gminy S. z dnia [...] nr [...] zatwierdzono projekt podziału nieruchomości ozn. nr ew. 504/3 i 506/3 stanowiącej w dniu podziału własność K. K. oraz M. i J. małż. F. na 21 działek ewidencyjnych (ozn. nr ew. 877 do 897) w tym jedną z przeznaczeniem pod drogę wewnętrzną (ozn. nr ew. 878). A. K. w chwili zatwierdzenia powyższego podziału była właścicielką nieruchomości sąsiedniej ozn. nr ew. 503. Nieruchomość ta w chwili weryfikowanego podziału stanowiła jedną działkę ewidencyjną i posiadała dostęp bezpośrednio do drogi publicznej - drogi powiatowej ozn. symbolem 5KP (działka nr ew. 410). Dla nieruchomości tej nie istniała konieczność zapewnienia dostępu do drogi publicznej poprzez nieruchomość dzieloną. Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest brak uznania drogi wewnętrznej jako drogi publicznej wydzielonej z podziału nieruchomości działki gruntu ozn. nr ew. 878. Z podziału późniejszego (decyzją Wójta Gminy S. z dnia [...] nr [...]) dokonanego m.in. na wniosek A. K. również została wydzielona działka gruntu pod drogę wewnętrzną, z tym że w decyzji zatwierdzającej projekt podziału tej nieruchomości stwierdzono, że działka ozn. nr 501/3 jest drogą wewnętrzną publiczną i z mocy prawa przechodzi na własność Gminy S.. Organ podkreślił, że podział nieruchomości został dokonany zgodnie z ustaleniami planu miejscowego stosownie do art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147). Jak wynika z treści obowiązującego wówczas planu miejscowego, uchwalonego uchwałą nr [...] z dnia [...] października 2004 r. Rady Gminy w S. (Dz. Urz. Woj. [...] z 2005 r. nr 7, poz. 96) i zmienionego uchwałą nr [...]/07 Rady Gminy w S. z dnia [...] marca 2007 r. (Dz. Urz. Woj. [...] nr 137, poz. 1239), nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym symbolami 2MNu (zabudowa mieszkaniowa i usługi nieuciążliwe), 7KD (ulica dojazdowa wewnętrzna) z dostępem do drogi publicznej oznaczonej symbolem 6KP (droga powiatowa klasy technicznej Z). W treści § 12 uchwały zatwierdzającej plan miejscowy - Wieś M. w ust. 3 określono, że dla terenów przeznaczonych pod inwestycje w obszarze objętym niniejszym planem ustala się następujące szczegółowe przeznaczenie i zasady zagospodarowania, przy uwzględnieniu warunków zagospodarowania poszczególnych terenów, w tym w pkt 7 dla symbolu 7 KD określono: "a) Przeznaczenie: Tereny komunikacji kołowej. Ulica dojazdowa wewnętrzna." Jak wynika z treści tego planu teren przeznaczony pod drogę dojazdową określono jako drogę wewnętrzną. W planie nie sprecyzowano statusu tej drogi jako publicznej. Organ wskazał, że przepis art. 98 ust. 1 u.g.n. wyraźnie określa, że tylko działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne przechodzą z mocy prawa na własność gminy, przy czym z nieruchomości ozn. nr 504/3 i 506/3 wydzielono działkę pod ulicę dojazdową wewnętrzną oznaczoną w planie miejscowym symbolem "7KD", zatem nie zaistniała podstawa prawna do tego, by z mocy prawa przeszła ona na własność Gminy S. A. K. uznała, że brak przejęcia na własność Gminy S. działki pod drogę wewnętrzną jako publicznej ograniczyło jej prawa właścicielskie, ponieważ droga ta służyłaby również jako dojazd dla działek wydzielonych z nieruchomości ozn. nr 503. Organ wyjaśnił, że nieruchomość ozn. nr 503 posiadała dostęp do drogi publicznej ozn. w miejscowym planie symbolem 5 KP. Podział dokonany decyzją z [...] nie stworzył nowej sytuacji prawnej dla jej uprawnień właścicielskich. Nie korzystała ona bowiem z dostępu do drogi publicznej poprzez nieruchomość stanowiącą własność K. K. oraz M. i J. małż. F. Sytuacja braku dostępu do drogi publicznej nowo wydzielonych działek z działki nr 503 wynikła natomiast z późniejszego podziału niż podział wynikający z weryfikowanej decyzji oraz jego wadliwego przeprowadzenia. Organ dodał, że M. K. nie posiada natomiast żadnego prawa rzeczowego do nieruchomości żony ani też żadnej innej nieruchomości położonej w sąsiedztwie nieruchomości dzielonej, zatem nie posiada interesu prawnego, a tym samym przymiotu strony w tym postępowaniu. Odnosząc się do zarzutu wadliwego oznaczenia na rysunku planu, a następnie w treści planu, terenu przeznaczonego pod drogę wewnętrzną jako "7 KD" zamiast "7 KDW" organ wyjaśnił, że kwestia ta wykracza poza przedmiot rozpoznawanej sprawy, który nie dotyczy zgodności z prawem aktu prawa miejscowego. Końcowo organ stwierdził, że decyzja Wójta Gminy S. z dnia [...] zatwierdzająca podział nie nosi cech rażącego naruszenia prawa.