Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie odmowy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Dnia 4 marca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Robert Adamczewski Asesor WSA Tomasz Porczyński Protokolant asystent sędziego Agnieszka Chrzanowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2022 roku sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi M. R. prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...], kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć i 20/100) złotych obejmującą podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącej M. W. i nakazuje wypłacić powyższą kwotę adwokatowi M. R. z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. a.bł.

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Koszty postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania M. W., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję, wydaną przez Burmistrza A. dnia [...]r. nr [...].

Jak wynika z akt sprawy, na skutek wniosku M. W. z dnia 7 kwietnia 2021 r., Burmistrz A dnia [...]r., na podstawie art. 3 pkt. 11 w zw. z art. 20 ust. 2 oraz art. 17, art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r. poz. 111 z późn. zm., dalej: o.ś.r.), art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 256 z późn. zm.), wydał decyzję nr [...], w której orzekł o odmowie przyznania jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej na podstawie art. 17 ust. 1 o.ś.r. na osobę W. M., ur. [...]roku.

W uzasadnieniu organ, powołując się na przepisy prawa, wskazał, że z załączonych do akt sprawy dokumentów, w tym:

1) uwierzytelnionej kopii orzeczenia o niepełnosprawności nr [...] z dnia [...] marca 2021 r.,

2) uwierzytelnionej kopii Orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS nr akt [...] z dnia [...] stycznia 2020 r.,

3) uwierzytelnionej kopię decyzji znak: [...] z dnia [...]r.,

4) uwierzytelnionej kopii orzeczenia o stopniu niepełnosprawności nr [...] z dnia [...] grudnia 2019 r.,

5) oświadczenia informującego: ,,nie pracuję, nie prowadzę działalności gospodarczej, nie jestem zarejestrowana w PUP. Nieprzerwanie sprawuje osobistą opiekę nad moim niepełnosprawnym synem M.. Sama na siebie posiadam orzeczenie o stopniu umiarkowanym (...)" ,

6) danych pozyskanych za pośrednictwem systemu ep@tia, wynika, że M. W. orzeczeniem nr [...] z dnia [...] marca 2021 r. został zaliczony do osób niepełnosprawnych a w orzeczeniu zawarto wskazania o konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, ale z decyzji ZUS z dnia [...] r. jednoznacznie wynika, ze M. W. jest uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do 31 stycznia 2023 r. co stanowi negatywną przesłankę do przyznania jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, zgodnie z. art. 17 ust 5 pkt 1 lit.a o.ś.r.

W związku z działaniem M. W. inicjującym postępowanie odwoławcze od ww. decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. w dniu dnia [...]r. wydało zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzję nr [...], którą, art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 735), art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tj. Dz. U. z 2018r., poz. 570), art. 17 ust. 5 pkt. 1 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (tj. Dz. U. 2020r., poz. 111 ze zm.); utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy, podkreślił że z akt wynika, że strona orzeczeniem ZUS z dnia 31 stycznia 2020r. została uznana za całkowicie niezdolną do pracy a na podstawie decyzji ZUS z dnia [...]r. ma prawo z tego tytułu do renty, do dnia 31 stycznia 2023 r. Organ powołując się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 26 czerwca 2019r., sygn. akt SK 2/17 (gdzie orzekł, że art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a, o.ś.r. w zakresie, w jakim stanowi, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, jest niezgodny z art. 71 ust. 1 zdanie drugie w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), wskazał że stoi na stanowisku, że ustalone prawo do renty w związku z orzeczeniem ZUS o całkowitej niezdolności do pracy - wyklucza przyznanie stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Koszty postępowania
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze