Dnia 24 marca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek, , Protokolant Pomocnik sekretarza Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2015 roku sprawy ze skargi J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...], znak: [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżącego J. L. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. LS
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy decyzję własną o umorzeniu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Gminy i Miasta S. w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie elektrowni wiatrowej.
Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, Burmistrz Gminy i Miasta S. decyzją z dnia [...]., nr [...], po rozpoznaniu wniosku Spółki A z o.o. z siedzibą w I, ustalił warunki lokalizacji inwestycji celu publicznego budowy elektrowni wiatrowej o mocy 2MW i wysokości całkowitej turbiny ok. 155 m wraz ze stacją transformatorową, kontenerową stacją pomiarową, odcinkiem sieci energetycznej w miejscowości S. na działkach nr ewid. 82, 81, 78, 64, 89 w gminie S.
Pismem z dnia [...]. J.L., na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji przedmiotowej inwestycji.
Decyzją z dnia [...] nr SKO. [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., działając na podstawie art. 105 § 1 w zw. z art. 157 § 2 k.p.a. umorzyło postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji Burmistrza Gminy i Miasta S. dochodząc do wniosku, że J. L. nie można przypisać statusu strony, co czyniło toczące się postępowanie bezprzedmiotowym. Organ ustalił, że inwestycja objęta kwestionowaną decyzją została zlokalizowana na działkach położonych w miejscowości S. oznaczonych nr ewid. 82, 81, 78, 64 i 89. Natomiast nieruchomości, które wnioskodawca wskazał jako swoją własność (o nr ewid.: 100/1, 102/2, 103/3, 139 w obrębie [...] oraz nr 96 w obrębie [...]) położone są poza zasięgiem oddziaływania planowanych do realizacji elektrowni wiatrowych. Wskazał, że działki o nr ewid. 100/1, 102/2, 103/3, (na których znajduje się siedlisko i zabudowania gospodarcze) oraz działka nr 139 położone są w obrębie geodezyjnym [...], w miejscowości S., gdy tymczasem działki, na których ma być zlokalizowana elektrownia wiatrowa położone są w obrębie geodezyjnym [...], w miejscowości S., zaś obręby te nie graniczą ze sobą w rejonie położenia ww. działek. Działka nr 96 oraz działki o nr 105, 48 i 62, stanowiące również własność J.L., położone są w obrębie [...], w miejscowości S. Są to działki rolne niezabudowane. Jedynie działka o nr ewid. 16 położona jest w obrębie geodezyjnym [...]. Jest to działka rolna niezabudowana, oddzielona od terenu inwestycji działkami rolnymi nr 17 i 80 oraz drogą oznaczoną nr ewid. 79. Inwestycja polegająca na budowie elektrowni wiatrowej stwarza dla środowiska uciążliwości spowodowane przede wszystkim hałasem wytwarzanym przez pracę turbiny wiatrowej. Ochronie przed hałasem nie podlegają jednak tereny rolne niezabudowane, co wynika z art. 113 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2011 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. nr 25, poz. 150 ze zm.) oraz z załącznika do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. nr 120, poz. 826). Grunt stanowiący własność J.L., oznaczony jako działka nr ewid. 16 nie podlega ochronie akustycznej, co oznacza, że nie ma przeszkód do zlokalizowania w jej dalszym sąsiedztwie urządzenia emitującego hałas. Organ zauważył, że pozostałe działki stanowiące własność J.L. zlokalizowane są w innych obrębach geodezyjnych miejscowości S., w znacznej odległości od terenu objętego inwestycją (działki, na których znajduje się siedlisko położone są w odległości od 420 m do 470 m w linii prostej od południowych granic działek objętych przedsięwzięciem). W następstwie powyższego organ uznał za bezpodstawne twierdzenie wnioskodawcy, wedle którego posiada interes prawny związany z wydaniem kwestionowanej decyzji, ponieważ jest właścicielem działek znajdujących się w zasięgu oddziaływania planowanego przedsięwzięcia. Subiektywne przekonanie wnioskodawcy o negatywnym oddziaływaniu planowanego przedsięwzięcia na jego nieruchomości (negatywny wpływ dźwięków o niskiej częstotliwości wytwarzanych przez elektrownie wiatrowe na zdrowie ludzi oraz prowadzone przez wnioskodawcę prace hodowlane i produkcję warzyw) nie może stanowić, zdaniem organu, podstawy do uznania, że przysługuje mu interes prawny do wniesienia żądania stwierdzenia nieważności decyzji. Ocena wpływu zakresu oddziaływania emisji wytwarzanych przez planowane przedsięwzięcie na nieruchomości sąsiednie winna być dokonana wyłącznie na gruncie prawa administracyjnego, w oparciu o przepisy prawa materialnego kształtujące dopuszczalne normy emisji do środowiska. Badaniu podlega zachowanie normatywnie przyjętych standardów jakości środowiska, określonych przepisami prawa materialnego (np. normy hałasu, normy stężenia substancji wprowadzanych do powietrza i ziemi), które stanowią punkt odniesienia do oceny oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na bliższe i dalsze sąsiedztwo, także w kontekście ustalenia kręgu stron postępowania, przy czym nieruchomości stanowiące własność wnioskodawcy nie pozostają w zasięgu ponadnormatywnego oddziaływania planowanego przedsięwzięcia. Dlatego też wnioskodawca nie jest stroną postępowania i w konsekwencji nie przysługiwała mu legitymacja do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Burmistrza Gminy i Miasta S. z [...]