Wyeliminowanie z obrotu prawnego orzeczenia o wymierzeniu kary wydalenia ze służby, w tym też uchylenie w części orzeczenia o ukaraniu i wymierzenie innej kary, powoduje, iż decyzja o zwolnieniu ze służby wydana w trybie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ "traci" przesłankę /przyczynę/ jej wydania.
Rozstrzygnięcie o ukaraniu karą wydalenia ze służby /art. 134 ust. 1 pkt 9 pow. ustawy wchodzi w tym przypadku w skład szeroko rozumianej podstawy prawnej. "Odpadnięcie" tej podstawy prawnej musi wywrzeć odpowiedni wpływ na moc obowiązującą decyzji o rozwiązaniu stosunku służbowego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Roberta Ch. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. z dnia 20 marca 2000 r. (...) w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w R.-M. nr 12 z dnia 16 lutego 2000 r.
Orzeczeniem z dnia 25 stycznia 2000 r. (...), wydanym na podstawie art. 134 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ w związku z par. 24 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 19 grudnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu udzielania wyróżnień oraz przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego w stosunku do policjantów /Dz.U. 1998 nr 4 poz. 14/, Komendant Powiatowy Policji w R.-M. uznał st. post. Roberta Ch. - starszego aplikanta Komisariatu Policji w B.-R. za winnego tego, że jako policjant, mając ustawowy obowiązek wykrywania przestępstw i ścigania ich sprawców, posiadał informacje o działalności przestępczej Waldemara W. i nie podjął żadnych działań zmierzających do ujawnienia oraz ścigania sprawcy, czym dopuścił się naruszenia dyscypliny służbowej i wymierzył mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby.
Komendant Wojewódzki Policji w Ł. orzeczeniem z dnia 10 lutego 2000 r. (...) - po rozpatrzeniu odwołania Roberta Ch. od wskazanego wyżej orzeczenia o ukaraniu - utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie.
Decyzją z dnia 16 lutego 2000 r. (...) Komendant Powiatowy Policji w R.-M. na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 6 lit. "f" i art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ zwolnił st.post. Roberta Ch. - starszego aplikanta ze służby w Policji z dniem 22 lutego 2000 r..
W uzasadnieniu decyzji podniesiono, iż w dniu 25 stycznia 2000 r. Komendant Powiatowy Policji w R.-M. wydał orzeczenie (...), w którym wymierzył st.post. Robertowi Ch. karę dyscyplinarną "wydalenia ze służby". Obwiniony wniósł odwołanie od wymierzonej kary dyscyplinarnej do Komendanta Wojewódzkiego Policji w Ł. Komendant Wojewódzki Policji w Ł. orzeczeniem z dnia 10 lutego 2000 r. zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy. Niniejszy rozkaz personalny jest zatem wykonaniem prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej "wydalenia ze służby", która polega na obligatoryjnym zwolnieniu ze służby ukaranego policjanta.
W odwołaniu od powyższej decyzji Robert Ch. zarzucił, iż rozkaz ten jest krzywdzący i nie ma uzasadnienia w zebranych materiałach dotyczących służby w policji. Ponadto opiera się na założeniu, że Robert Ch. jest oskarżony o przestępstwo kryminalne. Cały zaś związek ze sprawą W., polega na tym, że Robert Ch. znał podejrzanego i przekazał w sierpniu ub. roku Komendantowi informację o możliwości prowadzenia przez W. działalności niezgodnej z prawem. Zdaniem odwołującego się cała sprawa powinna być jeszcze raz rozpatrzona a decyzja powinna być podjęta zgodnie z obowiązującym prawem i zgodnie ze zdrowym rozsądkiem. Robert Ch. podniósł, iż Komendant Powiatowy Policji w R.-M. stara się usunąć ze służby policjanta, który miał dobre wyniki w pracy i otrzymał za te wyniki awans na wyższy stopień. Zaznaczył, że gdyby nie informacja co do możliwości prowadzenia przez W. działalności przestępczej, nie miałby dzisiaj kłopotów i nie doznałby poniżenia jakie go spotkało przez kwestionowany rozkaz personalny oraz wypowiedzi Komendanta Powiatowego w telewizji i prasie dotyczące czynnego udziału Roberta Ch. w przestępstwach (...).