Sprawa ze skargi na decyzję SKO w P. w przedmiocie opłaty adiacenckiej
Uzasadnienie strona 7/7

Na uwzględnienie nie zasługują także zarzuty skargi wskazujące na naruszenie licznych przepisów postępowania administracyjnego. W sprawie - wbrew twierdzeniom skarżącej - nie doszło do naruszenia art. 7, art. 77 § 1, ani art. 80 K.p.a.. Przepis art. 7 K.p.a. wskazuje, iż w toku postępowania organy stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmując wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Organ jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy (art. 77 § 1 K.p.a.), a dopiero na podstawie całokształtu materiału dowodowego ocenić, czy dana okoliczność została udowodniona (art. 80 K.p.a.). Organy administracji ustaliły wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności, w tym przede wszystkim podstawy nałożenia obowiązku uiszczenia opłaty i wysokość opłaty adiacenckiej, która wynika z uchwały w sprawie scalania i podziału. Uzasadnienie decyzji odpowiada wymaganiom z art. 8 i art. 107 § 3 K.p.a.. Organy trafnie zaakcentowały, iż w sprawie nie znajduje zastosowania trzyletni termin, określony w przepisie art. 98a ust. 1 u.g.n.. Uzasadnienia decyzji obu instancji odpowiadają wymogom określonym w art. 107 § 3 K.p.a. wskazując wszystkie okoliczności mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymując w mocy kwestionowane w odwołaniu rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji nie naruszyło przepisu art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., a także art. 9 i art. 11 K.p.a..

Kwestia realizacji zasady przekonywania, o której mowa w art. 11 K.p.a. nie oznacza przekonania osoby o tym, że adresowana do niej decyzja jest słuszna i zgodna z prawem. Zasada ta sprowadza się do wyjaśnienia adresatowi decyzji, iż wynika ona z racjonalnych przesłanek i jest oparta o przepisy obowiązującego prawa, to znaczy, że w istniejącym stanie prawnym i faktycznym wydanie innej decyzji było niemożliwe. Organ odpowiada za naruszenie tej zasady, jeżeli nie podejmie lub bezpodstawnie odstąpi od czynności mających przekonać osobę o zasadności decyzji, np. odstąpi od uzasadnienia decyzji. W sprawie organy niewątpliwie wyjaśniły przesłanki nałożenia na stronę skarżącą opłaty adiacenckiej, a nadto organ odwoławczy ustosunkował się do wszystkich argumentów podniesionych w odwołaniu.

Konkludując powyższe rozważania, sąd uznał działanie organów administracji w sprawie za zgodne z regulacją prawa materialnego oraz nie dopatrzył się naruszenia przepisów procedury w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy. Wobec czego sąd, na podstawie art. 151 P.p.s.a., orzekł o oddaleniu skargi.

LS

Strona 7/7