Dnia 26 września 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Protokolant Sekretarz sądowy Anna Łyżwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2013 roku przy udziale --- sprawy ze skargi M. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] znak:[...] w przedmiocie pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej M. W. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. LS
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewoda [...] po rozpoznaniu odwołania M. W. od decyzji Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] uchylającej po wznowieniu postępowania ostateczną decyzję z dnia [...] i udzielającej A Sp. z o.o. z siedzibą w W. pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej sieci A projekt [...], uchylił w całości tę decyzję i stwierdził, że ostateczna decyzja Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] została wydana z naruszeniem prawa.
Jak wynika z akt sprawy Prezydent Miasta Ł. na wniosek M. W. postanowieniem z dnia [...] wznowił postępowanie administracyjne zakończone ostateczną decyzją z dnia [...] zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą A Spółce z o.o. z/s w W. pozwolenia na budowę wieży stacji bazowej sieci A na nieruchomości położonej w Ł. przy ul. A 2 w Ł., działka nr 171/10.
Decyzją z dnia [...] organ I instancji odmówił uchylenia powyższej decyzji.
Po rozpatrzeniu wniesionego przez M. W. odwołania Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Prezydenta Miasta Ł..
Wojewódzki Sąd Administracyjne w Łodzi, po rozpoznaniu skargi M. W. na decyzję Wojewody [...], wyrokiem z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt II SA/Łd 97/10 uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], wskazując na zawarte w nich uchybienia. Sąd zwrócił uwagę, że inwestor występował z wnioskiem o pozwolenie na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej. Za niedopuszczalne uznał zatem samowolne ograniczanie przedmiotu inwestycji przez organ orzekający do samej wieży tej stacji bazowej. Stwierdził, że we wniosku chodziło o inwestycję telefonii komórkowej polegającą na budowie stacji bazowej, a zatem skoro cała stacja bazowa była przedmiotem wniosku, niezmienionego przez inwestora, niedopuszczalne było ograniczenie przedmiotu inwestycji. Sąd uznał, że organy nie odniosły się do podnoszonej przez stronę kwestii kumulatywnego oddziaływania trzech wież telefonii komórkowej znajdujących się w sąsiedztwie przedmiotowej inwestycji. Okoliczność tę uznał za mającą znaczenie dla rozstrzygnięcia czy planowana inwestycja ma charakter przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko, a nadto dla ustalenia obszaru oddziaływania inwestycji, a w konsekwencji kręgu stron tego postępowania. Podniósł, że w toku postępowania nie wyjaśniono, czy przedmiotowa stacja telefonii komórkowej oraz już istniejące, znajdują się na terenie jednego zakładu lub obiektu, co warunkuje zastosowanie § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U z 2004 r. nr 257, poz. 2573 ze zm.). Sąd uznał ponadto, że organ winien był poddać kontroli złożone przez inwestora oświadczenie, wedle którego planowana stacja przy zastosowaniu konfiguracji anten sektorowych nie zalicza się do przedsięwzięć, dla których jest wymagane lub może być wymagane sporządzenie raportu o oddziaływaniu na środowisko. Dodał, że złożone na potrzeby sprawy opracowanie obejmuje jedynie ocenę oddziaływania na środowisko tylko planowanej stacji bazowej, czyli jednego obiektu, nie uwzględniając ewentualnego oddziaływania dwóch pozostałych, co może powodować konieczność uzupełnienia opracowania przez inwestora i sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko. Zdaniem Sądu organ winien wyjaśnić w sposób wyczerpujący i nie budzący jakichkolwiek wątpliwości charakter planowanej inwestycji w kontekście zaliczenia jej do przedsięwzięć mogących oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r.