Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia NSA Anna Stępień (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant: St. sekretarz sądowy Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi M. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty planistycznej oddala skargę. LS
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania M. W., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza K. z dnia [...] nr [...].
Jak wynika z akt sprawy Burmistrz K., po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu postępowania, decyzją z dnia [...] ustalił jednorazową opłatę planistyczną w wysokości 13.840 zł w związku ze wzrostem wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i zobowiązał do jej zapłaty M. W. jako byłą właścicielkę nieruchomości gruntowej o powierzchni 0,2980 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr 77 w obrębie [...], położonej w K. przy ul. A 91. Ustalenie opłaty nastąpiło z związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej w K. z dnia [...] (Dz. Urz. Województwa [...] z dnia [...] nr [...], poz. [...]) i wzrostem z tego tytułu wartości przedmiotowej nieruchomości oraz dokonaniem jej zbycia przez właścicielkę na rzecz osób trzecich.
W odwołaniu od tej decyzji M. W. zakwestionowała operat szacunkowy, na podstawie którego opłata została ustalona oraz zarzuciła organowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego. Jej zdaniem nieruchomości przyjęte do porównania z nieruchomością wycenianą nie mogą być uznane ze nieruchomości podobne do przedmiotu wyceny.
Wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 199 - dalej w skrócie "u.p.z.p.") - utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
Motywując podjęte rozstrzygnięcie organ odwoławczy przywołał przepisy stanowiące podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia i wyjaśnił przesłanki ustalenia renty planistycznej, wskazując, że - jego zdaniem - w przedmiotowej sprawie wszystkie wymienione w art. 36 ust. 4 u.p.z.p. warunki dopuszczalności ustalenia opłaty planistycznej należy uznać za spełnione.
Dalej Kolegium podkreśliło, że w okresie od 8 czerwca 2000 r. do 7 czerwca 2010 r. obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w K. z dnia [...] (Dz. Urzęd. Województwa [...] z dnia [...] Nr [...], poz. [...]). Zgodnie z jego zapisami teren szacowanej nieruchomości posiadał następujące przeznaczenie: około 28 % powierzchni działki - tereny zabudowy mieszkaniowej z dopuszczeniem usług - symbol 4M,U, około 72 % powierzchni działki - tereny upraw rolnych - symbol 7RP.
Dnia [...] wszedł w życie nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zatwierdzony uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w K. z dnia [...] (Dz. Urzęd. Województwa [...] z dnia [...] Nr [...], poz. [...]). Zgodnie z jego zapisami teren szacowanej nieruchomości posiada następujące przeznaczenie: łącznie około 66 % powierzchni działki - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej - symbol 4MN i 5MN z ustaleniami: przeznaczenie podstawowe - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna, przeznaczenie uzupełniające - nieuciążliwe usługi towarzyszące zabudowie mieszkaniowej, około 28 % powierzchni działki - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem zabudowy usługowej - symbol 1 MNu.