Dnia 17 listopada 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2016 roku sprawy ze skargi S. M. o wymierzenie Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w B. grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 stycznia 2016 roku w sprawie II SAB/Łd 201/15 w przedmiocie bezczynności organu dotyczącej wybudowania budynku gospodarczego 1. wymierza Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w B. grzywnę w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. na rzecz skarżącego S. M. sumę pieniężną w kwocie 500 (pięćset) złotych; 4. zasądza od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. na rzecz S. M. kwotę 296,95 (dwieście dziewięćdziesiąt sześć 95/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. LS
S.M. wniósł skargę na niewykonanie przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 stycznia 2016 roku, sygn. akt II SAB/Łd 201/15. Autor skargi wniósł o:
1) wymierzenie organowi grzywny;
2) przyznanie w trybie art.154 § 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 roku, poz. 718 ze zm., dalej jako: "P.p.s.a.") od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości 5.000 zł;
3) zasądzenie w trybie art. 200 P.p.s.a. od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu skargi jej autor podkreślił, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 12 stycznia 2016 roku, sygn. akt II SAB/Łd 201/15 zobowiązał Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. do załatwienia w terminie 30 dni od uprawomocnienia się orzeczenia sprawy wszczętej wnioskiem skarżącego z dnia 22 marca 2012 roku, stwierdzając jednocześnie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Ponieważ termin wykonania wyroku upłynął bezskutecznie, skarżący wezwał organ do jego wykonania, doręczając mu wezwanie w dniu 25 kwietnia 2016 roku, a przed złożeniem skargi, dokonał wglądu w akta sprawy, celem ustalenia, czy organ podjął w sprawie jakiekolwiek czynności. Wobec stwierdzenia, że organ w sprawie żadnej czynności nie podejmował, a termin wykonania wyroku upłynął, zdaniem skarżącego, zachodzi uzasadniona potrzeba skierowania skargi.
W sprawie ma miejsce ignorancja obowiązków pracowniczych ze strony kolejnego z kierujących organem, dla którego nie straszne są wyroki Sądu i nakładane grzywny. Przywoływane w odpowiedziach na skargi okoliczności rzekomych trudności organu z obsadą pracowniczą, na którą organ nie ma pieniędzy są lakoniczne, gołosłowne, nie poparte dowodami.
Wnosząc o przyznanie w trybie art. 154 § 7 P.p.s.a. od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej tenże wniósł o uwzględnienie stwierdzonej wyrokiem bezczynności organu z rażącym naruszeniem prawa, ale również okoliczności całkowitego lekceważenia przez organ obowiązków przewidzianych prawem, jak choćby obowiązek wykonywania wyroków sądowych (w tej sprawie nie została przez organ podjęta żadna czynność zmierzająca do wykonania wyroku).
Zdaniem S.M., na wysokość wnioskowanej kwoty ma wpływ również znaczenie i charakter sprawy administracyjnej, bowiem postępowanie dotyczy obiektu budowlanego, wybudowanego samowolnie i pokrytego szkodliwym dla zdrowia eternitem. Niewykonanie wyroku powoduje zagrożenie dla zdrowia i życia skarżącego, którego budynek mieszkalny znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie. Takie zachowanie organu powoduje również uszczerbek moralny, w postaci utraty zaufania, że organ nadzoru budowlanego nie jest powołany dla załatwiania jego sprawy i jest on pozbawiony całkowicie prawa do załatwienia jakiejkolwiek sprawy w tym organie od wielu lat. Skarżący czuje się wykluczony ze społeczeństwa, poprzez traktowanie przez organ jego spraw z całkowitą ignorancją. Poza uprawnieniem do wnoszenia skarg, nie pozostało mu żadne uprawnienie do tego, że jego sprawa zostanie kiedykolwiek załatwiona.