Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Piotrkowie Trybunalskim w przedmiocie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Agata Sobieszek-Krzywicka Sędzia WSA Michał Zbrojewski (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 30 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi J.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 30 marca 2022 r. nr KO.441.76.2022 w przedmiocie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę. dc

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/7

Decyzją z dnia 30 marca 2022 r., KO.441.76.2022, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Piotrkowie Trybunalskim, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.) - w skrócie: "k.p.a." - utrzymało w mocy wydaną z upoważnienia Burmistrza Sulejowa przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sulejowie decyzję z 14 lutego 2022 r., Nr ŚR.4211.SP-000191/02/2022 (znak: ŚR.4211-000065/2022), w sprawie przyznania J.K. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej na matkę H.K. w kwocie 2119,00 zł miesięcznie na okres od 1 stycznia 2022 r. na stałe.

Kolegium wyjaśniło, że 22 grudnia 2021 r. do organu I instancji wpłynął wniosek J. K. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką H.K.

Następnie organ odwoławczy wskazał, że w uzasadnieniu opisanej na wstępie decyzji, organ I instancji w pełni uznał stanowisko wnioskodawcy w zakresie faktycznej całodobowej opieki jaką sprawuje nad matką, jak również to, że aby zapewnić tą opiekę musiał zrezygnować z zatrudnienia. W sprawie nie budzi wątpliwości, że opieka ma charakter stały i długotrwały oraz cechuje się znaczną intensywnością, co uniemożliwia podjęcie pracy zarobkowej nawet w niepełnym wymiarze. Ustalono także, że J.K. jest jedyną osobą, która taką opiekę może sprawować. W związku z tym, że do 31 grudnia 2021 r. wnioskodawca pobierał specjalny zasiłek opiekuńczy świadczenie pielęgnacyjne przyznano od 1 stycznia 2022 r. Organ I instancji wskazał również, że od ww. świadczenia będą odprowadzane składki na ubezpieczenie społeczne w wymaganym okresie.

W odwołaniu od wyżej wymienionej decyzji organu I instancji pełnomocnik J. K. zarzucił naruszenie:

̶ art. 24 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych przez jego niezastosowanie i przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od 1 stycznia 2022 r., zamiast od 1 grudnia 2021 r. na stałe;

̶ art. 7, art. 77 oraz art. 80 k.p.a. przez błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i niezasadne uznanie, naruszające zasadę praworządności, iż skarżący nie spełnia ustawowych przesłanek do ustalenia na jego rzecz świadczenia pielęgnacyjnego na okres od dnia złożenia wniosku, tj. od 1 grudnia 2021 r. na stałe.

Z wyżej wskazanych okoliczności pełnomocnik J.K. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w części i przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od 1 grudnia 2021 r. na stałe.

W uzasadnieniu odwołania wskazano, że składając wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego złożył oświadczenie, że w przypadku przyznania wnioskowanego świadczenia wnosi o uchylenie decyzji Nr ŚR.4212.SZO-000877/10/2021 z 26 października 2021 r. przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy. Skarżący złożył wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 14 grudnia 2021 r. Zdaniem strony organ I instancji winien zatem przeprowadzić postępowanie dwutorowo: jedno w sprawie uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy (za okres jaki pokrywałby się z wnioskowanym okresem pobierania świadczenia pielęgnacyjnego), drugie w sprawie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego przy zachowaniu ciągłości otrzymywania tych świadczeń przez skarżącego, z uwzględnieniem treści art. 24 ust. 2 ww. ustawy. Ponadto wskazano, że orzeczenie o stopniu niepełnosprawności H.K. zostało wydane na stałe, dlatego brak było podstaw prawnych, aby nie przyznać świadczenia pielęgnacyjnego od 1 grudnia 2021 r. na stałe.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze