Dnia 26 września 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Protokolant st. sekr. sąd. p.o. asystenta sędziego Dominika Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2014 roku sprawy ze skargi K. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę. LS
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu odwołania K. B., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] o odmowie ustalenia warunków zabudowy.
Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...], po rozpatrzeniu wniosku K. B., odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego z urządzeniami budowlanymi, budynku gospodarczego i garażu, przewidzianej do realizacji w Łodzi przy ul. A 141, na działce nr ewid. 13/3 w obrębie [...] oraz części działki nr ewid. 33 w obrębie [...]. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012r., poz. 647 ze zm.) - w skrócie: "u.p.z.p.". W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że przyczyną odmowy ustalenia warunków zabudowy była odmowa uzgodnienia projektu przedmiotowej decyzji przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Ł..
W odwołaniu od powyższej decyzji K. B. zarzucił naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 6 i art. 1 ust. 2 pkt 7 u.p.z.p. poprzez nieuwzględnienie walorów ekonomicznych przestrzeni działki oraz naruszenie zasady uwzględniania prawa własności ze względu na takie określenie terenów zieleni naturalnej, które naruszają indywidualne prawa właścicielskie oraz art. 2 ust. 1 u.p.z.p. poprzez naruszenie ładu przestrzennego i nieuwzględnienie wydanych wcześniej przez organ decyzji o warunkach zabudowy i związanych z tym planów właścicieli nieruchomości. Nadto autor odwołania wskazał na naruszenie normy art. 2 ust. 2 u.p.z.p. w związku z art. 3 pkt 50 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013r., poz. 1232 ze zm.) poprzez niezachowanie zrównoważonego rozwoju i niezagwarantowanie możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb obywateli.
Zdaniem odwołującego decyzja narusza przepisy prawa materialnego oraz słuszny interes właściciela nieruchomości narażając go na szkodę poprzez doprowadzenie do znacznego obniżenia wartości działki w związku z odmową wydania warunków zabudowy oraz poprzez faktyczną zmianę przeznaczenia gruntu - jak się wydaje - z gruntu rolnego, na którym istnieje możliwość zabudowy choćby w formie siedliskowej na grunt objęty naturalną zielenią i porostami, które występują powszechnie na obszarze całego miasta i są przez służby zieleni miejskiej trwale usuwane. Natomiast w przypadku działki odwołującego te same porosty, chwasty i dzikie siewki krzaków urastają do rangi roślin trawiastych i porostów zasługujących na szczególną ochronę.
Dalej wskazano, że w ramach wyważenia interesu publicznego i prywatnego możliwe jest takie wyznaczenie terenów ochrony doliny rzeki Sokołówki, że obejmą one swym obszarem nie całość, ale tylko część prywatnych nieruchomości, co pozwoli na pozostałej części nieruchomości dokonać zabudowy bez szkody dla otuliny rzeki. Działka objęta zamierzeniem inwestycyjnym leży w obrębie usytuowania licznej zabudowy mieszkalnej, gospodarczej i garażowej powstałej już w czasie obowiązywania uchwały Rady Miejskiej ustanawiającej zespół przyrodniczo - krajobrazowy "Dolina Sokołówki". Interpretacja i wykładnia celowościowa u.p.z.p. i uchwały wskazuje na konieczność wyważenia interesów publicznych i prywatnych przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy.