Dnia 10 października 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2018 roku sprawy ze skargi D. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zezwolenia na całkowity wyrąb drzewostanu 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu M. S. prowadzącemu [...] Kancelarię Radców Prawnych w Ł. przy al. [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu. a.bł.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...], nr [...], odwołania D. N., utrzymało w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...], znak: [...] w przedmiocie odmowy zezwolenia na całkowity wyrąb drzewostanu.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:
Pismem z dnia 15 kwietnia 2013 roku D. N. zwróciła się do Starosty [...] o wydanie zezwolenia na całkowite wycięcie drzew z działek leśnych nr ewid. 178 i 208, położonych we wsi J., gm. O., z uwagi na to, że drzewostan w lesie jest przerzedzony - luźny, zaatakowany przez choroby i szkodniki a przede wszystkim permanentnie okradany, zaś wnioskodawczyni nie ma możliwości zabezpieczenia własności.
W dniu 24 kwietnia 2013 roku organ dokonał oględzin działek objętych wnioskiem i stwierdził, że według uproszczonego planu urządzenia lasu sporządzonego na okres od 1 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2018 roku, na tym terenie znajduje się drzewostan sosnowy (wykazany w planie urządzenia lasu jako gatunek główny) w wieku od 55 do 95 lat, na obszarze 5,09 ha, w tym drzewostan przeznaczony do usunięcia to dąb i sosna na powierzchni ogółem 2,67 ha. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 22 kwietnia 2013 roku działki oznaczono jako las (LslV i LsV) o łącznej powierzchni 5,097 ha.
Starosta [...] po ponownym rozpoznaniu sprawy w wyniku uchylenia w toku kontroli instancyjnej, decyzją z dnia [...], odmówił wydania D. N. zezwolenia na całkowity wyrąb drzewostanu na działkach nr ewid. 178 i 208. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 5 ust. 1 pkt 2, art. 7 ust. 1 i art. 23 ust. 4 ustawy z dnia 28 września 1991 roku o lasach (tekst jedn. Dz. U. z 2017 roku, poz. 788 ze zm.). W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, iż drzewostany na działkach rozwijają się prawidłowo, wykazują zróżnicowanie wiekowe (obecność drugiego piętra, podrostu, podszytu, nalotu) oraz zróżnicowanie gatunkowe (sosna, dąb, brzoza, osika). Drzewostany posiadają silną zdolność samoregeneracji, bowiem powstałe nieliczne luki są natychmiast uzupełniane przez nalot dębowy lub sosnowy, który po kilku latach przechodzi w rokujący podrost. Posusz występuje w niewielkiej ilości, co jest zjawiskiem naturalnym, zaś jego usuwanie należy do obowiązków właściciela w ramach realizacji art. 9 ust. 1 ustawy o lasach, polegających na: wykonywaniu zabiegów profilaktycznych i ochronnych zapobiegających powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów, zapobieganiu, wykrywaniu i zwalczaniu nadmiernie pojawiających i rozprzestrzeniających się organizmów szkodliwych oraz ochronie gleby i wód leśnych. Wspomniane we wniosku permanentne kradzieże nie znalazły odzwierciedlenia w zebranej dokumentacji. Na przestrzeni lat 2003 - 2017 odnotowano trzy postępowania, z których dwa zakończyły się umorzeniem postępowania z racji niewykrycia sprawcy, zaś jedno z powodu braku cech przestępstwa. Ponadto w ocenie organu kradzieże nie stanowią przypadku "losowego" w rozumieniu art. 23 ust. 4 ustawy o lasach.
Kwestionując powyższą decyzję odwołanie wniosła D. N., która wskazała, iż decyzja nie odpowiada jej wnioskowi, stanowiąc jedynie uzupełnienie decyzji z [...]roku, a która było uchylona. Treść sentencji decyzji jest nie do końca zrozumiała, a w uzasadnieniu decyzji znajdują się niekonsekwencje. twierdzeniom organów zaistniałe na terenie kradzieże skutkowały po stronie skarżącej znaczną szkodą, obejmowały drzewo o znacznej wartości. Umorzenie postępowania karnego z uwagi na niewykrycie sprawców nie świadczy o znikomym rozmiarze kradzieży. W lesie - wskutek kradzieży drzewa - rosną już tylko drzewa, które nie przedstawiają większej wartości i kilka takich, które nie stanowiły zainteresowania złodziei.