Sprawa ze skargi na decyzję SKO w P. w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zmianę lasu na użytek rolny
Sentencja

Dnia 27 września 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Magdalena Sieniuć, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.), Sędzia NSA Bogusław Klimowicz, , Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2019 roku sprawy ze skargi D. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na zmianę lasu na użytek rolny 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...], znak: [...]; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu M. S. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu. a.bł.

Inne orzeczenia o symbolu:
6160 Ochrona gruntów rolnych i leśnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Lasy
Koszty sądowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/4

W dniu 26 października 2018 roku do Starostwa Powiatowego w B. wpłynął wniosek D. N. o wyrażenie zgody na zmianę lasu na użytek rolny, zlokalizowanego na działce, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 1000, na powierzchni 0,0832 ha, w obrębie ewidencyjnym [...]., gmina Z. Wnioskodawczyni uzasadniła wniosek tym, że na gruncie nie występował drzewostan, natomiast jej rodzice prowadzili na nim uprawę roli, zaniedbaną w ostatnich latach z powodu stanu zdrowia, co spowodowało porastanie samosiejkami. Wnioskodawczyni planuje przekazać grunt synowi do wykorzystania rolniczego. Podczas dokonanych oględzin stwierdzono, że działka porośnięta jest drzewostanem olchowym. Drzewostan ten wykazuje umiarkowane zwarcie koron i zadrzewienie w granicy 0.6. Stwierdzono warstwę podszytu, składającego się głównie z gatunku panującego oraz bzu czarnego. Nie odnotowano występowania warstwy podrostu. Stwierdzono warstwę runa leśnego, składającego się z jeżyny oraz siewek olsz. Lokalnie w drzewostanie stwierdzono obecność sztuk posuszowych. Drzewostan ten wykazuje fazę wzrostu w okresie drągowiny. Dokonane oględziny dowiodły, że na powierzchni objętej wnioskiem właściciel działki nie dokonywał zabiegu pielęgnacyjnego - trzebieży późnej. Działka objęta wnioskiem usytuowana jest w pobliżu drogi dojazdowej do wsi S. od strony południowej oraz łąk od strony zachodniej i północnej, a także nieużytków od strony wschodniej. Od strony zachodniej działki leśnej odnotowano obecność powierzchni porośniętej niewielkimi drzewami i krzewami, będącymi następstwem sukcesji naturalnej.

Decyzją nr [...] z dnia [...] r. Starosta [...] odmówił wyrażenia zgody na zmianę lasu o powierzchni 0,0832 ha, na działce o numerze ewidencyjnym 1000, obręb [...]., gmina Z., na użytek rolny. W ocenie organu nie została spełniona przesłanka określona w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (t.j. Dz. U. 2018 poz. 2129 ze zm., dalej jako u.l.), tzn. nie zachodzą w sprawie "szczególnie uzasadnione potrzeby" zamiany lasu na użytek rolny, a argumentacja wnioskodawczyni jest niewystarczająca.

W odwołaniu od powyższej decyzji D. N. podniosła, że jako właściciel działki została pozbawiona możliwości decydowania o swojej własności i władania działką.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., decyzją nr [...] z dnia [...] r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Kolegium wskazało, że w sprawie nie zachodzi opisana w art. 13 ust. 2 u.l. szczególnie uzasadniona potrzeba właściciela lasu, uznając jednocześnie, że organ pierwszej instancji wyjaśnił wszystkie istotne okoliczności mogące mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, których ciężar dowodu spoczywał na organie. Jedyną okolicznością nieudowodnioną w sprawie jest fakt istnienia szczególnie uzasadnionych potrzeb właścicielki lasu, którego udowodnienie ciążyło na wnioskodawczyni. Na poparcie swojego stanowiska organ przytoczył fragmenty orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 października 2011 r., sygn. akt II OSK 1448/10 z dnia 20 października 2011 r. oraz stanowisko przedstawiciela doktryny (B. Rakoczy, Komentarz do ustawy o lasach), jednocześnie wskazując, że za przypadki szczególnie uzasadnionych potrzeb mogą być uznane tylko takie kwalifikowane przesłanki, które w sytuacji konkretnego właściciela przeważają nad zasadą ochrony i trwałości utrzymania lasu.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6160 Ochrona gruntów rolnych i leśnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Lasy
Koszty sądowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze