Dnia 25 czerwca 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski, Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Protokolant Lidia Porczyńska, po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2009 roku na rozprawie sprawy ze skargi B. Ł. i W. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty planistycznej oddala skargę. LS
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., po rozpatrzeniu odwołania B. Ł. i W. Ł., decyzją Nr [...] z dnia [...] roku, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] roku w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku ze zbyciem nieruchomości objętej zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przed upływem 5 lat.
Uzasadniając rozstrzygnięcie organ administracji II instancji podał, że po ponownym rozpatrzeniu sprawy Burmistrz [...], decyzją z dnia [...] roku, ustalił właścicielom zbytej nieruchomości - małżonkom B. Ł. i W. Ł. rentę planistyczną w wysokości 115.910,40 złotych. Zbycie nieruchomości o łącznej powierzchni 2,29 ha nastąpiło 29 grudnia 2004 roku. Uchwałą Rady Miejskiej w Łowiczu Nr XI/69/2003 z dnia 26 czerwca 2003 roku zmieniono przeznaczenie nieruchomości należącej do B. Ł. i W. Ł. z rolnego z zakazem zabudowy na tereny pod produkcję i usługi produkcyjne oraz magazyny i składy. Uchwała wskazana w zdaniu poprzedzającym weszła w życie w dniu 6 września 2003 roku. Wysokość renty planistycznej ustalona została na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego G.S.
Odwołanie od decyzji Burmistrza [...] wnieśli B. i W. Ł., zaskarżając ją w całości. Zarzucając błędne zastosowanie art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz oparcie się na nieprawidłowo sporządzonym operacie szacunkowym, wnoszący odwołanie wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji, a ponadto o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego spoza terenu Ł., dopuszczenie dowodu z akt sprawy Kolegium nr [...], w tym operatu szacunkowego nr 18/2006 z dnia 27 lutego 2006 roku i akt sprawy postępowania prowadzonego przed Burmistrzem Miasta Ł. o nr [...].
W uzasadnieniu odwołania B. i W. Ł. podnieśli, że organ administracji I instancji błędnie wskazał termin obowiązywania uchwały o zmianie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na dzień 6 września 2003 roku, podczas gdy winna to być data 22 września 2003 roku. Z treści art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w brzmieniu obowiązującym w dniu wejścia w życie uchwały o zmianie planu, tj. 22 września 2003 roku, wynika iż rentę planistyczną pobiera się tylko od tych właścicieli, którzy dokonali sprzedaży nieruchomości objętej zmianą planu. Oceny stanu faktycznego sprawy należało zatem dokonać w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu 22 września 2003 roku.
Zdaniem autora odwołania art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym odnosi się tylko do sprzedaży nieruchomości. Zbycie nieruchomości poprzez zawarcie ugody przenoszącej własność nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu nie było objęte hipotezą wskazanego przepisu. Operat szacunkowy sporządzony przez G.S. zawierał liczne błędy natury rachunkowej oraz merytorycznej i nie powinien stanowić podstawy obliczenia renty planistycznej. W ocenie odwołujących się bardziej właściwym byłoby wykorzystanie przedłożonego przez nich operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego W. P. Braku obiektywizmu rzeczoznawcy G. S. strona wnosząca odwołanie upatruje w codziennej pracy w określonym środowisku zawodowym.