Dnia 9 listopada 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.) Protokolant asystent sędziego Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2011 roku sprawy ze skargi Z. L. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchwalenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Ł. - oddala skargę.
W dniu [...] Rada Miejska w Ł. na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 2 i pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) podjęła uchwałę nr [...] w sprawie uchwalenia "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Ł.".
W dniu 15 marca 2011r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. wpłynęła, złożona za pośrednictwem organu, skarga Z.L. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...]
Strona skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w zakresie rozstrzygnięcia uwagi nr 84, według załącznika nr 24, uznającej obszar na wschód od ulicy A. (działka nr 192/2) za strefę zieleni naturalnej, ukaranie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. grzywną za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Ł. z dnia [...] [...] oraz o zasądzenie kosztów postępowania sądowego.
W uzasadnieniu skargi strona powtórzyła stan faktyczny towarzyszący podjęciu uchwały. Wskazując na swój interes prawny w zaskarżeniu wymienionego aktu podkreślała, iż interesu tego upatruje przede wszystkim w konstytucyjnie chronionym prawie własności jak również w określonym wprost w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym prawie do zagospodarowania własnej nieruchomości. Przeprowadzając obszerną polemikę z ukształtowanymi w judykaturze poglądami na temat posiadania interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały w sprawie studium wskazała, iż od 2008 roku występuje o wydanie dla działki 192/2 decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Z kolei ustalenia studium kwalifikują tę działkę do terenów zieleni naturalnej, gdzie obowiązuje zakaz zabudowy. Skarżąca nie ma wątpliwości, iż taka kwalifikacja przedmiotowej działki narusza prawo zabudowy jej nieruchomości, bowiem studium wprowadziło zakaz ograniczający prawo własności, prawo korzystania z tej działki. Strona skarżąca precyzując swój interes prawny wskazała na uregulowanie przepisów art. 140 kodeksu cywilnego, art. 1 ust. 2 w związku z art. 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, art. 21 Konstytucji RP. Skarżąca wskazała nadto, iż zaskarżona uchwała ignoruje prawomocny wyrok WSA w Ł., brak w niej kompromisu pomiędzy różnymi interesami i wyobrażeniami o gospodarowaniu przestrzenią. Zdaniem strony organ nie przeprowadził wnikliwej i wszechstronnej analizy interesu społecznego i interesu strony jako właściciela, w szczególności w części aktu, w którym organ wyjaśnia podstawy nieuwzględnienia uwag strony. Skarżąca zarzuciła również, iż mapy będące załącznikami do uchwały nie są czytelne, studium nie uwzględnia m.in. zapisów dotyczących warunków i jakości życia mieszkańców, stanu prawnego gruntów, przeznaczenia i zagospodarowania terenu, uzbrojenia terenu.