skarg A. R., A. B., B. C., I. Ł. i J. Ł. na uchwałę Sejmiku Województwa Łódzkiego w przedmiocie podziału Województwa Łódzkiego na obwody łowieckie
Sentencja

Dnia 19 czerwca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Sieniuć Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2018 roku sprawy ze skarg A. R., A. B., B. C., I. Ł. i J. Ł. na uchwałę Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 22 grudnia 2009 roku nr XLIX/1444/09 w przedmiocie podziału Województwa Łódzkiego na obwody łowieckie 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie: a) ze skargi A. R. co do obwodu łowieckiego numer 63 w części obejmującej działki o numerach ewidencyjnych [...] i [...]; b) ze skargi A. B. co do obwodu łowieckiego numer 267 w części obejmującej działki o numerach ewidencyjnych [...] i [...]; c) ze skargi B. C. co do obwodu łowieckiego numer 63 w części obejmującej działkę o numerze ewidencyjnym [...]; d) ze skargi I. Ł. i J. Ł. co do obwodu łowieckiego nr 63 w części obejmującej działki o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...]; 2. zasądza od Sejmiku Województwa Łódzkiego na rzecz A. R., A. B., B. C. kwoty po 300 (trzysta) złotych dla każdej z tych osób oraz na rzecz I. Ł. i J. Ł. solidarnie kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. a.bł.

Uzasadnienie strona 1/13

A. R., A. B., B. C. oraz I. Ł. i J. Ł. wnieśli skargi na uchwałę Sejmiku Województwa Łódzkiego nr XLIX/1444/09 z dnia 22 grudnia 2009 roku w sprawie podziału Województwa Łódzkiego na obwody łowieckie.

A. R. w skardze zarejestrowanej pod sygnaturą akt II SA/Łd 273/18 wskazała, iż kwestionuje ww. uchwałę w zakresie obwodu łowieckiego nr 63 wnosząc o stwierdzenie jej nieważności i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W motywach skargi jej autorka podkreśliła, iż na mocy kwestionowanej uchwały utworzono m.in. obwód nr [...] administrowany przez Koło Łowieckie nr [...]. Na terenie tego obwodu, w miejscowości M. (gmina N.) znajduje się działka leśna (nr ewid. 54 i 92), której właścicielką jest skarżąca. Podstawą prawną uchwały był art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 roku - Prawo łowieckie, który w dniu 22 stycznia 2016 roku utracił moc obowiązującą w związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2014 roku, sygn. P 19/13 (publ. Dz. U. 2014 roku, poz. 951). W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 27 ust. 1 Prawa łowieckiego z art. 64 ust. 1 i ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP polegającą na upoważnieniu do objęcia reżimem obwodu łowieckiego nieruchomości bez zapewnienia jej właścicielowi odpowiednich środków ochrony prawnej w sytuacji sprzeciwu wobec wykorzystywania należącej do niego nieruchomości na cele związane z organizacją i prowadzeniem polowań na zwierzęta. Trybunał zauważył, że konieczność znoszenia przez właściciela faktu wykonywania polowania na terenie jego nieruchomości jest podstawowym ograniczeniem prawa własności. Uciążliwość tego ograniczenia jest tym większa, że wykonywanie polowania wiąże się z używaniem przez myśliwych broni palnej, co może powodować zagrożenie dla życia i zdrowia wszelkich osób przebywających na terenie, na którym się ono odbywa, wiąże się również z ryzykiem powstania szkód w mieniu (szkody łowieckie). Właścicielom nieruchomości wchodzących w skład obwodu łowieckiego nie przysługują zarazem żadne środki prawne umożliwiające wyrażenie sprzeciwu wobec wykonywania polowania na gruntach będących przedmiotem ich własności.

Kwestionowana uchwała została podjęta w sposób naruszający konstytucyjne prawa i wolności skarżącej, której nie została zapewniona prawnie skuteczna możliwość sprzeciwienia się włączeniu posiadanej nieruchomości do obwodu łowieckiego, jak wymaga tego art. 64 ust. 1 i ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Ponadto, pozostawanie w obrocie prawnym uchwały mimo braku istnienia podstawy prawnej oznacza istnienie stanu istotnego i rażącego naruszenia prawa, albowiem uchwała wywierająca bezpośrednie skutki prawne w sferze uprawnień i obowiązków osób trzecich (w tym właściciela nieruchomości), nie może mieć charakteru samoistnego i zachowywać moc obowiązującą mimo tego, że podstawa do jego wydania odpadła, a zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego sposób wyznaczania obwodów łowieckich zastosowany przy jej podejmowaniu naruszał konstytucyjnie chronione uprawnienia właścicieli nieruchomości.

Strona 1/13