Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant: St. sekretarz sądowy Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2016 r. sprawy ze skarg Wspólnoty Mieszkaniowej A w Ł., J. G. i T. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargi. LS
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu odwołania J. G., T. G. oraz Wspólnoty Mieszkaniowej A w Ł., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] w sprawie ustalenia warunków zabudowy.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:
Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...], po rozpoznaniu wniosku spółka A (dalej jako: "inwestor"), ustalił warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie wielorodzinnego budynku mieszkalnego z garażem i z usługami w parterze (w tym powierzchnia sprzedaży do 120 m2) oraz zjazdu z ulicy A, przewidzianej do realizacji w Ł. przy ul. B 68/70, działka nr ewid. 32/1 i na fragmencie działki nr ewid. 32/2, obręb [...] oraz na fragmencie działki drogowej nr ewid. 10/4. W decyzji organ wyznaczył obowiązującą linię zabudowy w granicy z działką ul. A na załączniku graficznym do decyzji. Organ ustalił parametry zabudowy wskazując, że wskaźnik powierzchni zabudowy powinien wynosić od 0,33 do 0,54 z dopuszczeniem zwiększenia o powierzchnię garażową w parterze do 0,9, szerokość elewacji frontowej - do pełnej szerokości frontu działki nr ewid. 32/1, lecz nie mniej niż 80% tej wartości z uwagi na zabudowę pierzejową, a wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki powinna mieścić się w przedziale od 9 m do 20 m. Natomiast kształtując geometrię dachu organ ustalił, że kąt nachylenia połaci dachowych powinien wynosić o 0° do 10°, dach powinien być wielopołaciowy, równoległy do frontu działki, a wysokość głównej kalenicy powinna wynosić od 9 m do 20 m. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2015 roku, poz. 199 ze zm., dalej jako: "u.p.z.p.").
W odwołaniu od powyższej decyzji J. G., T. G. oraz Wspólnota Mieszkaniowa A w Ł. wskazali na naruszenie:
- art. 61 ust. 1 pkt 1 - 5 u.p.z.p. poprzez wydanie decyzji pomimo braku spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej wydania;
- art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 roku, poz. 23 ze zm., dalej jako: "K.p.a."), poprzez brak należytego uzasadnienia decyzji, nieprawidłowe zbadanie stanu faktycznego sprawy, nierozważenie wszystkich okoliczności, pominięcie wyjaśnienia kluczowych kwestii, w tym pominięcie zabudowy sąsiadującej bezpośrednio z planowaną inwestycją, z którą ona koliduje oraz braki w odniesieniu do parametrów technicznych planowanej inwestycji, które stoją w sprzeczności z zabudową działek sąsiednich;
- art. 61 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 1 ust. 2 u.p.z.p. oraz § 5 ust. 1 - 2, § 6 ust. 1 - 2, § 7 ust. 1 - 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 roku w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588, dalej jako: "rozporządzenie"), poprzez sporządzenie analizy urbanistyczno - architektonicznej, która nie spełnia wymagań prawnych określonych w przepisach i wydanie na tej podstawie decyzji o warunkach zabudowy.