Dnia 16 czerwca 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Kośka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 czerwca 2015 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki komandytowej z siedzibą w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej oddala skargę. LS
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej jako: k.p.a.) oraz art. 98a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 518, dalej jako: ustawa), po rozpoznaniu odwołania A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółki Komandytowej z siedzibą w Ł. (dalej jako: Spółka), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej.
Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:
Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] ustalił opłatę adiacencką w wysokości 148.200 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w Ł. przy ul. B oznaczonej jako działki nr ewid. 53/3, 53/67, 53/64, 53/58, 53/55, 53/52, 53/49, 53/46, 53/43, 53/69, 53/66, 53/63, 53/60, 53/57, 3/54, 53/51, 53/48, 53/45 (przed podziałem) o powierzchni 48.882 m2 spowodowanej jej podziałem na działki od nr ewid. 53/79 do nr ewid. 53/209, stanowiącej własność Spółki.
W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka wskazała na naruszenie art. 147 ust. 1 ustawy w związku z przekroczeniem granic uznania administracyjnego skutkującym odmową wyrażenia zgody na rozłożenie ustalonej opłaty adiacenckiej na raty oraz art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez niedołożenie wszelkich starań celem wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i rozstrzygnięcia sprawy zgodnie ze słusznym interesem strony.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, przywołaną na wstępie decyzją, po rozpoznaniu odwołania utrzymało w mocy kwestionowane rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne. W motywach rozstrzygnięcia organ opisał dotychczasowy przebieg postępowania wskazując następnie, iż stosownie do art. 4 pkt. 11 ustawy opłata adiacencka to opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym m.in. podziałem nieruchomości. Z treści art. 98a ust. 1 ustawy wynika, iż przesłankami, których łączne spełnienie umożliwia podjęcie działań zmierzających do ustalenia opłaty adiacenckiej jest: po pierwsze - dokonanie podziału nieruchomości, po drugie - podjęcie przez radę danej gminy uchwały w zakresie stawki procentowej opłaty adiacenckiej oraz po trzecie - wykazanie wzrostu wartości nieruchomości w wyniku dokonanego podziału.
W sprawie - jak zaakcentował organ - zebrany materiał dowodowy potwierdza, iż spełnione zostały wszystkie określone w art. 98a ust. 1 ustawy przesłanki do ustalenia opłaty adiacenckiej. Przede wszystkim organ dostrzegł, iż nieruchomość położona w Ł. przy ul. B stanowiła własność Spółki. Podział nieruchomości został zatwierdzony decyzją Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...] września 2012 r., która stała się ostateczna z dniem 6 października 2012 r. Uchwałą nr [...] (Dz.Urz.Woj. [...] z 2007 r., nr [...], poz. [...]) Rada Miejska w Ł. ustaliła na terenie miasta stawkę procentową opłaty adiacenckiej na poziomie 30% różnicy pomiędzy wartością nieruchomości przed i po podziale. Organ I instancji ustalił opłatę adiacencką na podstawie operatu szacunkowego, sporządzonego w dniu 28 lutego 2014 r. przez rzeczoznawcę majątkowego, który ustalił, iż wartość nieruchomości przed podziałem wynosiła 6.222.000 zł, po podziale 6.716.000 zł, zatem nastąpił wzrost wartość nieruchomości o kwotę 494.000 zł, co przy zastosowaniu 30% stawki opłaty adiacenckiej daje kwotę 148.600 zł.