Wyjaśnienia zawarte w komentarzach do kodeksu postępowania administracyjnego i podręcznikach oraz orzeczenia sądowe /wydawane w odniesieniu do konkretnej sprawy/ nie stanowią obowiązującej wykładni której przestrzeganie jest obowiązkiem organu administracji przy załatwianiu konkretnej sprawy.
Organ administracji, rozpoznając konkretną sprawę, dokonuje wykładni przepisów prawa mających do nich zastosowanie i nie ma prawnego obowiązku uwzględniania wykładni uznawanej za powszechnie obowiązującą przez stronę postępowania.
Zgłoszenie dopiero na rozprawie sądowej nowej okoliczności faktycznej nie podnoszonej przez skarżącego w ciągu wieloletnich postępowań administracyjnych i dwóch wcześniejszych postępowań sądowych, nie znanej zatem organowi który wydał zaskarżoną decyzję nie może być uznane za naruszenie przez ten organ prawa dające podstawę do wznowienia postępowania, które to naruszenie w myśl art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dałoby Sądowi kompetencję do uchylenia zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Stanisława L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P.-T. z dnia 24 września 2001 r. (...) w przedmiocie uchylenia decyzji I instancji i umorzenia postępowania - -oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P.-T. decyzją z dnia 24 września 2001 r. (...), po rozpatrzeniu odwołania Stanisława L. od decyzji Starosty B. z dnia 4 sierpnia 2000 r.(...) odmawiającej uchylenia ostatecznej decyzji Naczelnika Gminy B. (...) z dnia 8 listopada 1988 r. (...) w sprawie przejęcia na Skarb Państwa gospodarstwa rolnego będącego własnością Jana i Aleksandry małżonków K. - uchyliło zaskarżoną decyzję i umorzyło postępowanie I instancji.
W uzasadnieniu wyjaśniono, że wnioskiem z dnia 31 marca 2000 r. Stanisław L. zwrócił się do Starosty B. z żądaniem wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną Naczelnika Gminy B. z dnia 8 listopada 1988 r. w sprawie przejścia od Jana i Aleksandry małżonków K. na własność Skarbu Państwa gospodarstwa rolnego o pow. 7,6180 ha, położonego we wsiach D.-E. i W.-M.-Z.
W jego uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z otrzymaną decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 marca 2000 r.(...) przysługuje mu prawo złożenia wniosku o wznowienie postępowania na zasadzie art. 145 par. 1 pkt 4 i 5 Kpa. O decyzji Naczelnika Gminy, która nie była mu doręczona ani ogłoszona, dowiedział się w dniu 16 maja 1997 r. i w tym też dniu złożył wniosek o zwrot działki leśnej o pow. 3,35 ha. Wniósł więc o uchylenie decyzji Naczelnika Gminy i przyznanie mu prawa własności gruntu niezabudowanego i działki leśnej o łącznej powierzchni 7,6180 ha, bez działki siedliskowej o pow. 0,3020 ha, przyznanej siostrze i jej mężowi na własność.
Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2000 r. (...), na podstawie art. 145 par. 1 pkt 4 i 5, art. 149 par. 1 Kpa Starosta B. wznowił postępowanie zakończone ostateczną decyzją z dnia 8 listopada 1988 r. (...) zmienioną decyzją z dnia 31 grudnia 1988 r. w sprawie przejęcia od Jana i Aleksandry K. na własność Skarbu Państwa gospodarstwa rolnego o pow. 7,6180 ha położonego we wsiach D.-E. i W.-M.-Z.
W uzasadnieniu tego postanowienia podniesiono, że Stanisław L. wskazał że bez własnej winy nie brał udziału w tym postępowaniu a pominięcie go w tym postępowaniu miało wpływ na wynik sprawy. Ujawnienie jeszcze jednego następcy może stanowić wyjście na jaw nowej okoliczności faktycznej, istniejącej w dniu wydania decyzji przez organ stopnia podstawowego, a nie znanej wówczas organowi. W wyniku postępowania w sprawie przyczyn wznowienia ustalono, że w toku postępowania w sprawie przejęcia gospodarstwa rolnego na Skarb Państwa, małżonkowie K. jako swoich następców wskazali dzieci, które nie spełniały warunków do przejęcia gospodarstwa w świetle obowiązujących przepisów. Aleksandra K. nie wskazała brata Stanisława L. jako osoby uprawnionej do przejęcia gospodarstwa. W świetle obowiązujących wówczas przepisów art. 48 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268/ Stanisław L. mógł być zakwalifikowany jako następca przekazującej gospodarstwo Aleksandra K. Jednocześnie art. 48 ust. 3 powyższej ustawy stawiał wymóg spełniania przez następcę rolnika warunków dla nabycia własności nieruchomości rolnej określonych w przepisach kodeksu cywilnego. Stanisław L. nie okazał świadectwa ukończenia odpowiedniej szkoły rolniczej, kursu doskonalenia zawodowego, ani też nie wykazał stałej pracy w gospodarstwie rolnym bezpośrednio przy produkcji rolnej. Brak potwierdzenia, że Stanisław L. zajmował się stałą pracą w gospodarstwie rolnym, czego wnioskodawca skutecznie nie wykazał, uniemożliwia uznanie, że spełniał on warunki do przejęcia gospodarstwa. W tej sytuacji organ I instancji decyzja z dnia 4 sierpnia 2000 r. odmówił uchylenia decyzji objętej postępowaniem weryfikacyjnym.