Objęcie właścicieli nieruchomości podzielonych przed nowelizacją przepisu art. 98 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /t.j. Dz.U. 2004 nr 261 poz. 2603, ostatnia zm. Dz.U. 2004 nr 281 poz. 2782/ i przed podjęciem uchwały przez radę gminy o wysokości stawki procentowej (...) przepisami tej uchwały, może być uznane za naruszające konstytucyjną zasadę państwa prawnego, o której mowa w art. 2 Konstytucji RP.
Dnia 26 maja 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Markiewicz, Sędziowie : Sędzia WSA Jolanta Rosińska, p.o. Sędziego WSA Arkadiusz Blewązka (spr.), Protokolant ref. staż. Tomasz Godlewski, po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2004 roku na rozprawie sprawy ze skargi H. U. i B. K.-U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Zarządu Miasta Ł. z dnia [...], Nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz H. U. i B. K.-U. solidarnie kwotę [...] z tytułu kosztów postępowania, 3. stwierdza, iż zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomoc- nienia się niniejszego wyroku.
Decyzją Nr [...] z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. po rozpatrzeniu odwołania H. U. i B. K. - U., od decyzji Zarządu Miasta Ł. Nr [...] z dnia [...] w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej, działając na podstawie przepisu art. 98 ust. 4 i art. 146 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r.. Nr 46, poz. 543 ze zm.), utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu wydanej decyzji organ wskazał, iż decyzją z dnia [...] Nr [...] Zarząd Miasta Ł.- po przeprowadzeniu wszczętego z urzędu postępowania - ustalił opłatę adiacencką w kwocie 16.700,00 złotych z tytułu wzrostu wartości nieruchomości stanowiących własność H. U. i B. K. - U., w wyniku podziału tejże nieruchomości. Jak wskazano, w wyniku podziału działek nr 117/31-117/37 (zatwierdzonego decyzją Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], która stała się ostateczna w dniu [...]), wzrosła wartość nieruchomości. Wzrost wartości tejże nieruchomości potwierdza wycena sporządzona przez biegłego rzeczoznawcę wskazująca, iż wartość nieruchomości przed podziałem wynosiła 684.500,00 złotych, zaś po podziale 717.900,00 złotych. W konsekwencji nie budziła wątpliwości organu I instancji zasadność ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, stosownie do przepisu art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Wysokość tej opłaty ustalono według stawki 50% różnicy pomiędzy wartością po podziale i sprzed podziału, zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...], Nr [...](Dz. Urz. Woj. [...] Nr[...], poz. [...]).
Od decyzji organu I instancji H. U. i B. K. - U. złożyli odwołanie wnosząc o uchylenie decyzji w całości i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego. Zaskarżonej decyzji zarzucono rażące naruszenie prawa materialnego, to jest art. 98 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez jego błędne zastosowanie do stanu faktycznego, który nie wypełnia przesłanek wymienionych w tym przepisie, a także naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 7, 8, 77 par. l, 105 k.p.a., poprzez uchylenie się od wszechstronnego działania, w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i nie umorzenie postępowania pomimo jego oczywistej bezzasadności. W ocenie odwołujących się, brak jest podstawy prawnej do ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości przedmiotowej nieruchomości ze względu na fakt, że uprawnienie zarządu gminy do ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w wyniku jej podziału zostało zamieszczone jako pkt 4 w artykule, który w sposób całościowy i wyłączny reguluje sytuację związaną z podziałem nieruchomości, w wyniku którego następuje wydzielenie gruntu pod drogi publiczne, a taka sytuacja nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie. Zdaniem odwołujących się nadawanie pkt 4 art. 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami waloru ogólniejszego i odnoszenie do wszystkich podziałów nieruchomości, o których stanowią art. 91 - 98 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi niedopuszczalną interpretację rozszerzającą. Rzeczywisty sens normy prawnej zawartej w art. 98 pkt 4 sprowadza się do określenia jednego ze skutków podziału nieruchomości związanego wyłącznie z wydzieleniem gruntu pod drogi publiczne, a tym samym brak jest podstaw do ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wskutek jej podziału. Konsekwencją tego winno być umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.