Reasumując powyższe należy wskazać, iż organy dokonały błędnej wykładni art. 16a ust. 1 u.ś.r.
Drugą sporną kwestią w sprawie była możliwość przyznania skarżącego prawa do świadczenia na mocy art. 16a ust. 3 u.ś.r. Nie ulega wątpliwości, iż przepis art. 16a ust. 2 u.ś.r. wskazuje, że specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeżeli łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty, o której mowa w art. 5 ust. 2 u.ś.r.. Zgodnie bowiem z regulacją § 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 sierpnia 2012r. w sprawie wysokości dochodu rodziny albo dochodu osoby uczącej się stanowiących podstawę ubiegania się o zasiłek rodzinny oraz wysokości świadczeń rodzinnych (Dz. U. poz. 959), od dnia 1 listopada 2012r. do dnia 31 października 2014r. wysokość kwoty, o której mowa w art. 5 ust. 2 u.ś.r., wynosi 623 zł. Tymczasem z ustaleń organu, które nie są kontestowane przez skarżącego wynika, że prowadzi on gospodarstwo domowe wspólnie z niepełnosprawną w stopniu znacznym żoną, a dochód w przeliczeniu na osobę w jego rodzinie wynosi 632,51 zł, czyli przekracza kryterium dochodowe o kwotę 9,51 zł. Dostrzegając możliwość przyznania skarżącemu wnioskowanego świadczenia organy słusznie sięgnęły do regulacji art. 16a ust. 3 u.ś.r.. Niemniej jednak przyjęta przez organ interpretacja tego przepisu nie była prawidłowa. Zgodnie z treścią tego przepisu, w przypadku gdy łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę przekracza kwotę uprawniającą daną osobę do specjalnego zasiłku opiekuńczego o kwotę niższą lub równą kwocie odpowiadającej najniższemu zasiłkowi rodzinnemu przysługującemu w okresie, na który jest ustalany, specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeżeli przysługiwał w poprzednim okresie zasiłkowym. Dokonując wykładni tego przepisu organy uznały, że okres zasiłkowy, na który skarżący ubiegał się o przyznanie świadczenia (czyli okres od 1 lipca do 31 października 2013r.), jest pierwszym okresem obowiązywania ustawy świadczeniowej w znowelizowanej wersji. Przywoływana już nowelizacja ustawy wprowadziła do niej nowe świadczenie, jakim jest specjalny zasiłek opiekuńczy. Tym samym czas objęty wnioskiem skarżącego jest pierwszym okresem, w którym istniała możliwość uzyskania prawa tego świadczenia, zatem - jak oceniły organy - nie ma możliwości zastosowania specjalnej regulacji wynikającej z przepisu art. 16a ust. 3 u.ś.r..
Powyższy pogląd jest wadliwy. Organom bowiem umknęła w tym zakresie okoliczność, iż skarżący między 1 maja 2012r., a 30 czerwca 2013r. pobierał świadczenie pielęgnacyjne, którego charakter, cel oraz skutki są tożsame ze specjalnym zasiłkiem opiekuńczym. W tej sytuacji przedwczesnym było założenie organu, iż w przypadku skarżącego nie została spełniona przesłanka z art. 16a ust. 3 u.ś.r.. Pogląd analogiczny zaprezentował także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 2 października 2013r., w sprawie sygn. akt: VIII SA/Wa 623/13, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).
W tym stanie rzeczy na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. "a" P.p.s.a. należało uchylić zaskarżoną decyzję. Uznając uprawnienia organu odwoławczego, wynikające z treści art. 138 K.p.a., za wystarczające Sąd uznał za uzasadnione wyeliminowanie z obrotu prawnego wyłącznie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego.
Rozpoznając sprawę ponownie organ administracji publicznej winien dokonać oceny określonych w art. 16a ust. 1 i 3 u.ś.r. przesłanek warunkujących przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego, mając na uwadze przedstawioną powyżej wykładnię tego przepisu, którą to wykładnią jest związany z mocy art. 153 P.p.s.a..
a.tp.